Συνέντευξη της επικεφαλής της Μείζονος Αντιπολίτευσης του Δήμου Σπάτων-Αρτέμιδος στον Γιάννη Κοντογεώργο

Καλό φθινόπωρο με υγεία και δύναμη για όλους. Η χαρά και η τιμή για αυτή την συνέντευξη είναι αμοιβαία! Ας η κατάσταση να καλυτερεύσει και ότι δεν θα μας επιφυλάσσει άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις η δύσκολη υγειονομική πραγματικότητα, που έχει αφήσει έκδηλα τα σημάδια της σε κοινωνικό οικονομικό και ψυχολογικό επίπεδο. Το καλοκαίρι αυτό σε προσωπικό επίπεδο πέρασε δύσκολα αλλά και ευλογημένα! Αξιώθηκα, βλέπετε, να γίνω για δεύτερη φορά μανούλα! Είμαι εξαιρετικά ευτυχής! Διανύω πλέον τον πέμπτο μήνα της κύησης, και ευτυχώς είμαι πολύ καλά παρά κάποιες ταλαιπωρίες, οπότε και έχω επιστρέψει πλήρως στο πρόγραμμα μου.

Καθόλου εύκολα, ομολογώ! Η μέρα μου είναι πάντα γεμάτη και πολύ κοπιαστική, εξαντλητική θα έλεγα! Ανταπεξέρχομαι όμως γιατί όλα αυτά που κάνω τα αγαπώ! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να ασχολείσαι με ότι αγαπάς, σε γεμίζει και σε ευχαριστεί! Νιώθω πραγματικά τυχερή και υπερήφανη για κάθε έναν από αυτούς τους ρόλους μου! Νιώθω το αίσθημα της βαθιάς ευγνωμοσύνης, που πηγάζει από την δυνατότητα να καταπιάνομαι στη ζωή μου με ότι μου προσφέρει πληρότητα και μου αρέσει. Σε ότι αφορά την εξισορρόπηση όλων των απαιτήσεων της καθημερινότητας, αυτή σίγουρα βασίζεται στην στήριξη και βοήθεια που έχω από τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου, την τήρηση ενός οργανωμένου προγράμματος σε συνδυασμό με πολύ προσωπική δουλειά και τρέξιμο Πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο όταν κάνεις κάτι που αγαπάς, το κάνεις καλά και το τηρώ απαρέγκλιτα. Δεν θα αναλάμβανα όλους αυτούς τους ρόλους εάν υπήρχε έστω και η παραμικρή υποψία ότι δεν θα τα καταφέρω.

Πρώτη και αδιαμφισβήτητη προτεραιότητά μου είναι πάντα η οικογένειά μου. Η προσωπική μου «αποθήκη» χαράς, από την οποία αντλώ την ψυχική δύναμη, ώστε να μπορώ να ανταποκρίνομαι με επιτυχία και σε όλα τα υπόλοιπα. Το πρόγραμμά μου ξεκινάει από πολύ νωρίς το πρωί και τελειώνει πάντα αργά το βράδυ. Οι υποχρεώσεις είναι πολλές και δεν σταματούν ποτέ. Εργάζομαι αδιάκοπα από το πρωί ως τις οκτώ το βράδυ! Δεν παραπονιέμαι, όμως, γιατί λατρεύω τη δουλειά μου. Ο εργασιακός μου χώρος είναι ταυτόχρονα και η χαλάρωση μου. Η ενασχόληση με τα κοινά είναι για μένα τρόπος έκφρασης. Είναι μια δημιουργική πρόκληση! Είναι πηγή οραματισμού. Είναι στόχος της ζωής μου να «ανοικοδομήσω» τον τόπο μου, που τόσο αγαπώ, που ζω εγώ και τα παιδία μου, τη δημιουργία μια πόλης πρότυπο, όπου η δημοτική αρχή θα παίξει τον κύριο λόγο τόσο στον σχεδιασμό της όσο και στην εκτέλεση των απαραίτητων ενεργειών και έργων, συνεργαζόμενη αγαστά με τους δημότες. Πρέπει να τεθεί τέλος στον χαμένο χρόνο στα χαμένα χρόνια.

Ούτε συζήτηση πάνω σε αυτό! Μπορεί να έχουν γίνει άλματα ως προς τις διεκδικήσεις των γυναικών στον δυτικό κόσμο και σαφώς οι γυναίκες πολιτικοί, ευτυχώς, αυξάνονται σε παγκόσμια κλίμακα, εξακολουθούμε, ωστόσο, να αντιμετωπίζουμε συμπεριφορές αμφισβήτησης και πολλές φορές και απαξίωσης. Το βιώνω και εγώ! Ουκ ολίγες φορές δέχτηκα άθλιες προσωπικές επιθέσεις μόνο και μόνο επειδή είμαι γυναίκα! Όλοι θυμόμαστε τις αθλιότητες της προεκλογικής περιόδου, που υπήρχαν άθλιες αναφορές για θέματα μητρότητας ακόμα και απέναντι στο νεογέννητο παιδί μου. Θεωρώ ότι οι γυναίκες από τη φύση τους διαθέτουν λογική και ευαισθησία και δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα καλύτερο από αυτό το δίπτυχο στη σύγχρονη άσκηση πολιτικής, που συνήθως είναι ορθολογιστικά αμείλικτη.

Η αναμονή για το δεύτερου παιδί μου, δεν διαφοροποιεί και δεν επηρεάζει τα πλάνα μου. Μου δίνει και επιπλέον κίνητρο, ώστε να αγωνιστώ με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο. Όπως προείπα θέλω μια πόλη πρότυπο για τα παιδία μας. Ο κος Μάρκου μπορεί σε 40-50 χρόνια να έχει καταφέρει να κάνει όσα έπρεπε να έχουν γίνει ήδη εδώ και χρόνια. Με τους ρυθμούς που κινείται για πόλη πρότυπο θα χρειαστεί παραπάνω από αιώνα. Σαφώς και θα είμαι παρούσα στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, τηρώντας στο ακέραιο τόσο τις δεσμεύσεις μου απέναντι στους συντοπίτες μου όσο και απέναντι στον εαυτό μου ότι δεν θα εγκαταλείψω σε καμία περίπτωση τον αγώνα για τη πόλη που όλοι οραματιζόμαστε. Σε αυτόν τον «πολιτικό μαραθώνιο», άλλωστε, έχω μαζί μου δίπλα μου το 49% των συνδημοτών μου, που επέλεξε να δώσει «ψήφο εμπιστοσύνης» στην ΑΝΑΣΣΑ το 2019 αλλά και μια εξαιρετικά αξιόλογη παράταξη, που μοιράζεται τα όνειρά μου. Συνεπώς, οι εκλογές του Οκτωβρίου του 2023 θα με βρουν παρούσα με μόνο στόχο τη νίκη. Το γνωρίζει αυτό η Δημοτική αρχή και για αυτό με πολεμά σαν το χειρότερο εχθρό του. Είναι η παράταξή μας η μεγαλύτερη πολική απειλή για τον ίδιο και το παλιό πολιτικό σύστημα που τον στηρίζει.

Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομη και περιεκτική μπορώ. Η διοικούσα παράταξη στα επτά χρόνια θητείας της έχει κάνει τόσα, όσα άλλες διοικήσεις, σε άλλους Δήμους της χώρας, σε δύο χρόνια. Εξαιτίας την πλήρης εγκατάλειψης των πόλεων μας, από το παλιό πολικό σύστημα που έδωσε μάχη για να διατηρήσει στην εξουσία τον κο Μάρκου, επιχειρείται η ικανοποίηση βασικών αναγκών των πόλεων μας, ανάγκες που άλλες πόλεις έχουν δώσει λύση εδώ και δεκαετίες, που κύρια σημασία έχει ο χρόνος και η ταχύτητα ανταπόκρισης. Δυστυχώς οι ρυθμοί του κου Μάρκου είναι «ρυθμοί χελώνας» και έχει στηθεί ένα ολόκληρο επικοινωνιακό αφήγημα για να αποποιηθεί τις ευθύνες του με δεκάδες δικαιολογίες. Δεν μιλώ μόνο ως επικεφαλής της μείζονες αντιπολίτευσης παράταξης αλλά και ως δημότης. Σας αρέσει αγαπητοί συνδημότες η κατάσταση των πόλεων μας, πιστεύεται ότι μέχρι εδώ μπορούμε. Οι ανάγκες, οι απαιτήσεις των πόλεων, μας προσπερνάμε. Το όνειρο για μια πόλη, για ένα Δήμο πρότυπο γίνεται όλο και ποιο μακρινό, καθώς δεν έχουμε καταφέρει να λύσουμε ούτε τα προβλήματα που έρχονται από το παρελθόν τις βασικές ανάγκες των πόλεων.

Πράξεις εφαρμογής, σχολεία, οδικό δίκτυο, βασικές υποδομές- συγκοινωνία, οικονομική ανασυγκρότηση- αναβάθμιση της τοπικής επιχειρηματικότητας,  παντού «ρυθμοί χελώνας», παντού δικαιολογίες.

Δεν νοείται μέσα σε επτά χρόνια, τα αυτονόητα, να παρουσιάζονται ως έργα. Ένα πολύ πρόχειρο παράδειγμα είναι το γεγονός ότι ασφαλτόστρωσαν τις δύο κεντρικές αρτηρίες των πόλεων, λίγες μέρες πριν τις απερχόμενες εκλογές! Στρώνουν δέκα δρόμους σε μία περιοχή με κυρωμένη πράξη εφαρμογής, εδώ και πάρα πολλά χρόνια και η οποία έπρεπε να είναι πλήρως αποπερατωμένη με κάθε έννοια και διαφημίζουν το αυτονόητο με δεκάδες φωτογραφίες, προβάλλοντας το «πριν» και το «μετά»!

Βαφτίζουν έργο το βάψιμο σε προαύλια σχολείων, την ίδια ώρα που τα κτήρια αυτά, όχι μόνο ντρέπεσαι να τα ενσωματώσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία αλλά ακόμα και να τα κοιτάξεις! Το πιο αδιανόητο, βέβαια, είναι ότι προβάλλουν υπερήφανα ως έργο την κατασκευή καταθλιπτικών προκάτ σχολείων, με φαστ τρακ διαδικασίες και κονδύλια εξαιτίας της πανδημίας, όπου μεταφέρονται μαθητές από πρώην άθλιες κτηριακές εγκαταστάσεις. Γενικότερα η σχολική στέγη εν συνόλω είναι καταδικαστική για τη μαθητική κοινότητα του τόπου. Υπάρχουν παιδιά που φοίτησαν όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης σε κοντέινερς και δεν είδαν ποτέ σχολικό κτήριο.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ακόμα δεν άρχισε η σχολική χρονιά και ήδη το 2ο Λύκειο Αρτέμιδος προέβη σε κατάληψη. Πρόκειται για ένα σχολείο με ανυπέρβλητα προβλήματα λειτουργικότητας, ιδίως σε ο τι αφορά τον φυσικό φωτισμό και αερισμό, ενώ υπάρχουν μαθητές και καθηγητές που φιλοξενούνται σε υπόγειο χώρο του σχολείου και μάλιστα χωρίς παράθυρο μεσούσης της πανδημίας! Αυτό και μόνο εκθέτει κατάφορα την εικόνα του Δήμου μας και αναρωτιόμαστε πλέον όχι μόνο για την προχειρότητα των «έργων» αλλά κυρίως για την επικινδυνότητα των παραλείψεων.

Μέχρι και το αθλητικό κέντρο Σπάτων, που βρίσκεται στη θέση Μαζαρέκο, έπειτα από επτά χρόνια, ακόμα αποπερατώνεται! Υπάρχουν τόσα δυσφημιστικά για τον Δήμο μας παραδείγματα, που χρειαζόμαστε όχι ώρες αλλά μέρες για να τα απαριθμήσουμε. 

Νομίζω ότι η θέση οποιουδήποτε ανθρώπου ανεξαρτήτως φύλου, είναι και πρέπει να είναι καταδικαστική απέναντι σε τέτοιου είδους εγκλήματα, γιατί η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής, κλονίζει ανεπανόρθωτα την εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων.  Σαφώς και με σοκάρει όλη αυτή η «πανδημία» δολοφονιών και ταυτόχρονα με θλίβει η σκέψη ότι υπάρχουν τόσες ανυπεράσπιστες γυναίκες, έρμαια του αρρωστημένου μυαλού των ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν για σύντροφο, σύζυγο ή πατέρα των παιδιών τους.

Η Πολιτεία οφείλει να απλώσει προστατευτικό «δίχτυ» ασφαλείας γύρω από όλες τις γυναίκες, να αυστηροποιήσει τις ποινές για τους δράστες δολοφονιών αλλά και να ενισχύσει την ετοιμότητα των αστυνομικών αρχών, ώστε να μην επεμβαίνουν έγκαιρα σε περιπτώσεις καταγγελιών περιστατικών λεκτικής και σωματικής βίας.

Στις γυναίκες που έχουν υποστεί οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης είναι ανάγκη να επικοινωνηθεί το μήνυμα «καμία ανοχή».

Όπως αντιλαμβάνεστε τέτοιες στιγμές συγκίνησης, ζω καθημερινά και η αιτία δεν είναι άλλη από την κόρη μου! Η τελευταία φορά που γέλασα και έκλαψα ήταν μαζί της, έκλαψα όμως και από χαρά τελευταία όταν ανακάλυψα ότι πρόκειται να γίνω μητέρα για δεύτερη φορά!