Γράφει η Χρύσα Κατσιτοπούλου

Υπάρχουν πληγές που ξέρεις ότι δεν θα κλείσουν ποτέ. Πληγές που συνυπάρχεις μαζί τους και ζεις με αυτές. Πληγές που δεν κουμαντάρουν την ζωή σου πια, και είναι εκεί να σου υπενθυμίζουν ότι είσαι τυχερός που ζεις και αναπνέεις. Ότι πρέπει να τιμάς και να απολαμβάνεις το δώρο που σου έχει δοθεί, ότι πρέπει να ρουφάς το κάθε δευτερόλεπτο της ζωής σου. Οι πληγές μας, ο πόνος μας μας υπενθυμίζουν την σπουδαιότητα του τώρα μας. Μας υπενθυμίζουν ότι δεν πρέπει να χάνουμε καμία από τις στιγμές που ζούμε για τα ασήμαντα και τα επιφανειακά.

Για όλους εμάς που ζήσαμε πέρυσι την απόλυτη φρίκη με την πυρκαγιά στο Μάτι, η χθεσινή βραδιά ήταν μια συγκλονιστική γιορτή ζωής. Ήταν μια βραδιά που συνυπήρχαν ο θάνατος και η ζωή. Εχθές ήρθαμε λίγο πιο κοντά με τους δικούς μας ανθρώπους που χάθηκαν. Η σκέψη μας ήταν σε αυτούς που χάσαμε. Ήταν μια βραδιά με γέλιο και κλάμα μαζί. Εχθές δώσαμε το ισχυρότερο μήνυμα. Ότι η ζωή συνεχίζεται,και προχωράμε μπροστά. Λαβωμένοι, χτυπημένοι από τις απώλειες μας, είναι νομοτελειακό, η ζωή πάντα νικάει τον θάνατο, συνεχίζουμε και σηκωνόμαστε όρθιοι.

Ένα μεγάλο μπράβο στον Ναυτικό όμιλο στο Μάτι και στην Άννα Βίσση που αφιλοκερδώς μας πρόσφεραν αυτή την γιορτή,τους ευχαριστούμε για το χαμόγελο, και για το μήνυμα ζωής που μας έδωσαν. Το μέλλον είναι μπροστά μας και υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ζωής.

Υ.Γ.: Στο τέλος της βραδιάς μας μοίρασαν δωρεάν μικρά δεντράκια ελιάς που θα τα φυτέψουμε στην καμμένη γη στο Μάτι, ήταν μια υπέροχη συμβολική και συγκινητική κίνηση.