Στη διάρκεια της καραντίνας όπως εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, είχα εκφράσει την άποψη ότι η όλη διαχείριση άγγιζε τα όρια της παράνοιας! Η τρομοκρατία από τα Μέσα Ενημέρωσης σκόρπισε την κατάθλιψη, τον ακραίο φόβο, εκτοξεύοντας την κατανάλωση των ψυχοφαρμάκων. Με 100 νεκρούς όλους κι όλους -υπερήλικοι και άρρωστοι- ο κόσμος αποκλείστηκε και η χώρα σφραγίστηκε. Είχαν όμως να πουν ότι «γι αυτό δεν είχαμε νεκρούς, επειδή προλάβαμε». Πόσο πραγματικό είναι αυτό όταν εξακολουθούμε να μην έχουμε πολλούς νεκρούς (ΕΥΤΥΧΩΣ) παρόλο που εδώ και δύο μήνες τουλάχιστον, έχουν ανοίξει τα πάντα;

«Προλάβαμε, κλείσαμε και σας σώσαμε!» πανηγύριζε η Κυβέρνηση και ο κόσμος ξεχύθηκε μπαϊλντισμένος από την πρωτόγνωρη κλεισούρα, ήσυχος και ξέγνοιαστος ότι δεν έχει πλέον, να φοβηθεί τίποτα.

Περιέργως (και… αλλοπρόσαλλα) με τα κρούσματα εδώ και μεγάλο διάστημα, να ξεπερνούν τα 200 καθημερινά, η κατάσταση δεν χρήζει νέας καραντίνας. Και φυσικά, δεν φταίει η Κυβέρνηση ούτε και οι τουρίστες, παρά μόνο «οι ανεύθυνοι και αναίσθητοι νέοι» οι οποίοι είχαν το θράσος να διασκεδάσουν, να βγουν, να χορέψουν, να ερωτευτούν και γενικά να χαρούν το Καλοκαίρι.

Ερώτηση: αφού όλοι οι Έλληνες πολίτες ήταν τόσο καλά προστατευμένοι, προφυλαγμένοι, σχεδόν αποστειρωμένοι από τον τρίμηνο αποκλεισμό, πώς γίνεται να κόλλησαν ο ένας τον άλλον, όταν άρχισαν να συναθροίζονται;

Όλες οι χώρες της Ευρώπης, όπου παρατηρήθηκε αύξηση των κρουσμάτων, παραδέχτηκαν ότι η αύξηση οφείλεται κατά κύριο λόγο, στο άνοιγμα των συνόρων και στην εκ νέου κυκλοφορία των κατοίκων, από το ένα Κράτος στο άλλο. Καμία Κυβέρνηση δεν κατηγόρησε τη νεολαία! Απλά ομολόγησαν ότι έπρεπε να βάλουν μπρος και πάλι στην Οικονομία, ειδικά ενόψει τουριστικής σαιζόν.

Και ας πούμε ότι η τρίμηνη καραντίνα ήταν επιβεβλημένη στον βαθμό που έγινε και με τις συνθήκες που επικρατούσαν… με ποιον τρόπο αξιοποιήθηκε από την Κυβέρνηση;

Τα Σχολεία θ’ ανοίξουν με τους μαθητές να φορούν μάσκες και να μην πλησιάζουν τους φίλους/συμμαθητές στα διαλείμματα. «Δεν είναι φίλοι σας πια. Είναι επικίνδυνοι κι εν δυνάμει εχθροί της υγείας σας» θα λένε οι γονείς στα οχτάχρονα του Δημοτικού.

Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επικαλέστηκε το φιλότιμο των Ελλήνων για να περιοριστεί η πανδημία. Δεν σκέφτηκε μάλλον, ότι εάν… τσιγκλήσεις το φιλότιμο στον Έλληνα θα λειτουργήσει και σε διάφορες άλλες εκφάνσεις του δημόσιου βίου και όχι μόνο εκεί που το θέλεις εσύ, ως Κυβέρνηση. Για παράδειγμα, θ’ αντιδράσει φιλότιμα -σαν να του πατάς τον κάλο- όταν σε βλέπει να σκύβεις το κεφάλι «δουλικά και φοβικά» απέναντι στον Τούρκο.

«Δηλαδή, τι; Να κάνουμε πόλεμο;» η μόνιμη ερώτηση/απάντηση - κεκαλυμμένη απειλή. Ουδείς λογικός άνθρωπος επί γης επιθύμησε ή θα επιθυμήσει ποτέ τον πόλεμο έναντι της ειρήνης. Εάν όμως, συντηρούμε τον πολυδάπανο Στρατό μας, μόνο και μόνο για να έχουμε εξασφαλίσει κάποιες δημόσιες θέσεις εργασίας κι εάν ξοδεύουμε εκατομμύρια δημόσιου χρήματος -χωρίς να μας περισσεύουν- για να αγοράζουμε εξοπλισμό, μόνο και μόνο για να εξασφαλίζουμε κάποιες συμμαχίες με χώρες που μας πουλάνε τα όπλα αυτά, να το πείτε ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό, για να μην έχει αυταπάτες!

Και σαν να μην έφτανε αυτό το «τι, δηλαδή, θέλετε πόλεμο;» η τωρινή Κυβέρνηση έχει βρει και μία ακόμα απειλή τύπου «μπαμπούλα» για να μην ασκείται κριτική: «Δηλαδή, τι; Να ξαναέρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία;».

Εκ των αποτελεσμάτων κρίνοντας, η Κυβέρνηση δεν διαχειρίστηκε σωστά μέχρι στιγμής, με την απαιτούμενη συνέπεια και στρατηγική, το πρόβλημα της πανδημίας. Δεν κλείνεις τη χώρα, τρομοκρατώντας τους πολίτες, επειδή στη Νέα Υόρκη υπάρχουν χιλιάδες νεκροί και μαζικοί τάφοι. Προσαρμόζεις τη θεραπεία στα δικά σου δεδομένα, μέσα από συνεχείς ελέγχους και παρακολουθώντας την πορεία της νόσου, τη μεταδοτικότητα, θνησιμότητα κ.λπ. Δεν σπεύδεις να πανηγυρίσεις, προσδοκώντας σε κομματικά οφέλη, δίδοντας τη λανθασμένη εντύπωση ότι… νίκησες το θεριό και όλα έγιναν όπως πριν. Όχι πριν βρεθεί το εμβόλιο ή το φάρμακο.

Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ προκειμένου ν’ αναδείξουν την «εθνική επιτυχία» περιγελούσαν τον Βρετανό πρωθυπουργό, ο οποίος «έπεσε θύμα της ανοσίας» αλλά δύο μήνες μετά, σκιάζοντας τα μάτια με το χέρι, έψαχναν εναγωνίως τις πύλες εισόδου, να δουν τον πρώτο Βρετανό τουρίστα ν’ αριβάρει...

Διαμηνύεις πως θα βουλιάξεις το τουρκικό ερευνητικό και άλλους τέτοιους λεονταρισμούς ντυμένους… με στολή παραλλαγής, αλλά όταν φτάνει η ώρα αποφασίζεις να φερθείς με «ψυχραιμία» και να επενδύσεις στη διπλωματία.

«Θέλει μαγκιά» που λέει και το τραγουδάκι, για κάποια πράγματα και αν δεν διαθέτεις, καλύτερα άστο…