Πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις βιώνουμε όλοι μας σχεδόν ένα χρόνο με την καταστροφική αυτή πανδημία που ισοπέδωσε και ισοπεδώνει ολόκληρο τον πλανήτη μας. Πανδημίες όπως αναφέρουν οι επιστήμονες αλλά και από ζωντανές ακόμη μαρτυρίες υπήρχαν και θα υπάρχουν στη ζωή μας. Αυτά φυσικά αναλύονται καλύτερα από τους επιστήμονες.

Αυτή η πρωτοφανή πανδημία που βιώνουμε μας έχει αναστατώσει ολοκληρωτικά σε όλους τους τομείς. Δεν γνωρίζουμε οι νεότεροι φυσικά

εάν και οι τότε πανδημίες είχαν όλα αυτά τα επακόλουθα που έχουμε σήμερα. Ζούμε έναν πόλεμο χωρίς αίματα και σκοτωμούς, με έναν αόρατο εχθρό. Ο φόβος είναι ορατός και μας κυριεύει! Σε όλα τα επίπεδα!

Σεβόμαστε όλοι μας την υγεία, την προσωπική και τη δημόσια, ακούγοντας και τηρώντας πιστά τις συμβουλές των ειδικών. Αλλά δεν παύει να έχει αλλάξει η ζωή μας. Υπάρχει έντονος προβληματισμός από όλους μας. Που βαδίζουμε; Τι μέλλον θα έχουμε; Θα ζήσουμε; Και πως θα ζήσουμε; Έχει αρχίσει  κοινωνικός πόλεμος!

Αρχίζουμε σιγά σιγά ο ένας να φοβάται τον άλλον, να κλεινόμαστε στον εαυτό μας, να χάνουμε την κοινωνικότητα μας και τις συναναστροφές μας, να γινόμαστε πιο επιθετικοί και χωρίς υπομονή. Αυτό είναι φυσικό επακόλουθο όταν καθημερινά μας πυρπολούν με το φόβο και την ανασφάλεια!

Ανεργία και οικονομικές δυσκολίες μας φέρνουν σε δεινή θέση όταν όλες οι υποχρεώσεις εξακολουθούν να υπάρχουν όπως και πριν την πανδημία.

Φυσικά το να ζεις όσο πιο απλά μπορείς είναι το ιδανικότερο, αλλά αυτό θέλει δύναμη και αντοχή. Ζούμε στην εποχή της άχρηστης κατανάλωσης με την ύλη να παίζει κυρίαρχο ρόλο και όλα τα πολύτιμα αγαθά που μας προσφέρει η μητέρα φύση να τα θεωρούμε υποδεέστερα. Δυστυχώς έχουμε μπει σε ένα δρόμο που δεν μπορούμε εύκολα να ξεφύγουμε! Μήπως έφτασε όμως η στιγμή που πρέπει ο καθένας μας να αναλογισθεί που βαδίζουμε και που μας οδηγεί όλο αυτό;

Έχουμε μπει σε ένα δύσκολο γρανάζι. Από παντού βαλλόμαστε. Οι δυσκολίες πολλές και με μεγάλη λύπη μου βλέπω τους συνανθρώπους μας να μην έχουν πλέον αλληλεγγύη. Δεν επαρκούν πλέον τα χρήματα για τα βασικά και η πίεση που δέχεσαι επί καθημερινής βάσεως για τα λειτουργικά έξοδα είναι τεράστια έτσι ώστε να μην μπορείς να ανταπεξέλθεις. Πόσο θα αντέξουμε και πόσο υπομονή πρέπει να κάνουμε και να έχουμε; Φυσικά φταίμε και εμείς σε πολλά πράγματα. Καταστρέψαμε το περιβάλλον, χάσαμε την επαφή με τη μητέρα φύση, δεν αγαπάμε και δεν σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας. Χάνουμε μέρα με την ημέρα τις άξιες και τα ιδανικά μας.

Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων ζούσε με την αφθονία του άχρηστου χρήματος με την ματαιοδοξία να αποκτήσουμε ακόμη περισσότερα νομίζοντας πως όλα αυτά θα μας έφερναν την ευτυχία! Με συνέπεια να έχουμε χάσει την ουσία και το νόημα της ζωής μας. Τώρα τι άλλο μας μένει να κάνουμε;

Η υπομονή και η δύναμη ίσως να υπάρχουν ακόμη στο αίμα του κάθε Έλληνα από τα γονίδια του, πρέπει να στοχαστούμε και να προβληματιστούμε που βαδίζουμε. Ας μην χάσουμε αυτές τις δυνατότητες που έχουμε ακόμη, ας ξυπνήσει μέσα μας το ένστικτο του ελληνικού στοιχείου. Ο Έλληνας διακρίνεται για το Θάρρος, την Τόλμη, την Πίστη και την Δύναμη, έχει ιδανικά γιατί γεννήθηκε ΕΛΛΗΝΑΣ, άσχετα εάν δεν τον αφήνουν να σκέφτεται σαν Έλληνας. Αρκεί να το πιστεύουμε αυτό και να νιώθουμε

πολύ σίγουροι για το τι είμαστε.

Κρατάμε δυνατά και θα κρατάμε για πάντα. Άλλωστε είναι στα γονίδια μας αυτό.

Ας οπλιστούμε λοιπόν με υπομονή και δύναμη με την ευχή να πάρουμε γρήγορα τη ζωή μας στα χέρια μας!