«Όντως. Υπηρετούσα ως αιρετός στην τότε Νομαρχία Ανατολικής Αττικής και ο Νομάρχης κ. Δημήτρης Φράγκος μου είχε αναθέσει τη διαχείριση των απορριμμάτων της ευρύτερης περιοχής, εν λευκώ. Σας διαβεβαιώνω λοιπόν, ότι ουδέποτε η Νομαρχία έδωσε το πράσινο φως για τη χωροθέτηση και κατασκευή του έργου στο Γραμματικό».

«Ως πρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου είχα έρθει σ’ επαφή με τον νομάρχη Βοιωτίας κ. Γιάννη Σταμούλη, ο οποίος επιχειρούσε να δημιουργήσει εργοστάσιο καύσης στη Ριτσώνα. Προσπαθούσαμε όπως, η Βόρειο-Ανατολική Αττική να τροφοδοτούσε το εργοστάσιο εκείνο, με τα απορρίμματα που παρήγαγε. Πλην όμως, η Κεντρική Διοίκηση δεν επιθυμούσε μία τέτοια εξέλιξη, και για να το εμποδίσει ο τότε υπουργός κ. Κώστας Λαλιώτης προχώρησε σε διάταγμα απαγόρευσης εξόδου των σκουπιδιών εκτός Νομού».

«Η τότε υπουργός, κα Βάσω Παπανδρέου, προκειμένου να εξυπηρετήσει τους σκοπούς και σχεδιασμούς της Κυβέρνησης, αναγκάστηκε σε πράξη νομοθετικού περιεχομένου -την οποία είχε στηρίξει και η τότε δήμαρχος Αθηναίων κα Ντόρα Μπακογιάννη- κι έτσι προχώρησε τελικά, η συγκεκριμένη χωροθέτηση».

«Δυστυχώς όχι, αν και οφείλω να ομολογήσω ότι όλοι ανεξαιρέτως, οι συνάδελφοί μου, τότε στη Νομαρχία, εναντιώθηκαν στη χωροθέτηση στο Γραμματικό. Όσο για μένα προσωπικά, ανέκαθεν και πάντοτε, ακόμα και χωρίς θεσμικό ρόλο, δραστηριοποιούμαι όπως μπορώ, ενάντια σε αυτό το έγκλημα εις βάρος όλων μας, καθώς -εκτός των άλλων- η εγκατάσταση χωματερής στην περιοχή έχει να κάνει με τη μείωση της εμπορικής αξίας όλων των ακινήτων».

«Ένας Δήμος που θέλει ν’ αποφύγει τις συγκεκριμένες δραστηριότητες στα όριά του, δεν φτάνει ΜΟΝΟ να διαμαρτύρεται και να κρατάει μαύρες σημαίες, αλλά να προτείνει συμφερότερες κι εφικτές λύσεις, ώστε να μην γίνουν οι δραστηριότητες αυτές, τετελεσμένα».

«Μετά τη θητεία μου στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ήμουν υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και σε βιβλίο μου που είχε εκδοθεί τότε (2005) με τίτλο: «Αττική: Υπάρχει ακόμα ελπίδα» στο κεφάλαιο για τη διαχείριση απορριμμάτων, έχω προτείνει λύση. Τη χρησιμοποίηση των ερήμων βραχωδών ξερονησιών».

«Ευχαρίστως να το κάνω όσο γίνεται πιο κατανοητό για τους αναγνώστες σας. Πριν πω περισσότερα για την ιδέα αυτή, έχει νομίζω την αξία του, να παρουσιάσουμε αποσπάσματα του βιβλίου που γράφτηκε 15 χρόνια πριν, για το συγκεκριμένο θέμα: “η μεταφορά των απορριμμάτων σε βραχώδη νησιά που δεν κατοικούνται, ελαχιστοποιεί τον επιβλαβή αντίκτυπο στο περιβάλλον και μπορεί να συμβάλλει στην επίλυση του προβλήματος, διότι μετριάζει τις ανησυχίες και τις αντιδράσεις κατοίκων και παραγόντων σε περιοχές χωροθέτησης. Εκτός όμως από τους ΧΥΤΑ ένα ακόμα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Αττική είναι τα λατομεία αδρανών υλικών. Η ανάγκη απομάκρυνσής τους από το Λεκανοπέδιο θεωρείται εξαιρετικής σημασίας. Οι δύο αυτές ανάγκες της Αττικής μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν από κοινού, και όχι ξέχωρα η μία από την άλλη. Η συνδυασμένη αντιμετώπισή τους, σε συνάρτηση με το ότι η Ελλάδα περικλείεται από θάλασσα μπορεί να δώσει λύση. Έτσι, εγκαθιστώντας τα λατομεία σ’ ένα ακατοίκητο πετρώδες νησί, μας δίνεται η δυνατότητα να μεταφέρουμε τα αδρανή υλικά προς την Αττική, και με τα ίδια πλοία κατά την επιστροφή τους, τα απορρίμματα σ’ ένα εργοστάσιο θερμικής αποδόμισης (καύσης) στο νησί αυτό. Τα δε υπάρχοντα λατομεία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως χώροι υποδοχής των πράσινων απορριμμάτων, κλαδιά κλπ. Μπορούμε κατά τον τρόπο αυτόν, να υπηρετήσουμε έναν εθνικό σχεδιασμό διότι λόγω της προσέγγισης και της φθηνής ναυτιλιακής μεταφοράς θα μπορούν να μεταφέρονται και άλλα οικιακά απορρίμματα από όλες εκείνες τις περιοχές της Ελλάδας που αντιμετωπίζουν σχετικό πρόβλημα. Παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα να παραχθεί, όπως γίνεται άλλωστε σε πάνω από 200 εργοστάσια θερμικής αποδόμισης (καύσης, πυρόλυσης, αερόλυσης) σε όλη την Ευρώπη, θερμική ενέργεια, παράγοντας έτσι ηλεκτρικό ρεύμα”».

«Ως ενεργός πολίτης, μόνιμος κάτοικος κι επαγγελματίας του Δήμου Μαραθώνος, παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον τα δρώμενα και ειδικά τις εξελίξεις στο θέμα του ΧΥΤΑ. Διαπιστώνω λοιπόν, πως όσα έγραφα και πρότεινα τότε, αποτελούν και σήμερα ενδεδειγμένη λύση. Υπάρχει συγκεκριμένη βραχονησίδα έξω από το Λαύριο όπου λειτουργούν ανεμογεννήτριες, άρα υπάρχουν καλώδια και θα μπορούσε να μεταφερθεί το ηλεκτρικό παραγόμενο ρεύμα από την επεξεργασία των απορριμμάτων. Φορτηγά με συμπιεσμένα απορρίμματα θα έφευγαν από διάφορα σημεία - λιμάνια της Αττικής και τα ίδια πλοία θα επέστρεφαν με αδρανή υλικά από τα λατομεία που θα γίνονταν εκεί. Μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια, αφού θα λύναμε το πρόβλημα των σκουπιδιών σε όλη την Αττική, θα σταματούσε και η καταστροφή από τη λειτουργία των λατομείων».

«Έχω ήδη επιδώσει την πρότασή μου για αλλαγή συνολικά του Περιφερειακού Σχεδιασμού σε βουλευτές της Αττικής και Κυβερνητικούς παράγοντες, ενώ έχω ζητήσει συνάντηση με τον περιφερειάρχη κ. Γιώργου Πατούλη.

Δεν είναι φυσικά, δυνατόν, σε μία συνέντευξη να αναλύσουμε όλα τα τεχνικά σημεία και το σκεπτικό της πρότασης. Θέλω να πιστεύω όμως, ότι οι πολίτες πήραν μία ιδέα. Επαναλαμβάνω ότι πρόκειται για την πλέον συμφέρουσα λύση, σε όλα τα επίπεδα, ενώ θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και με σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου».