Συντονιστής της συζήτησης ήταν ο Γιάννης Πετρόπουλος, εκπαιδευτικός, ο οποίος στην εισήγηση του αναφέρθηκε, στις µεγάλες δυσκολίες που αντιµετωπίζουν µαθητές και εκπαιδευτικοί λόγω της αναστολής της κανονικής λειτουργίας των σχολείων, των δυσχερειών στη µαθησιακή διαδικασία λογω της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, στις ψυχοσυναισθηµατικές συνέπειες που συνεπάγεται η αναστολή της σχολικής λειτουργίας, στην περιθωριοποίηση των µαθητών, λογω οικονοµικών και κοινωνικων συνθηκών και στην προσπάθεια των εκπαιδευτικών να ανταπεξέλθουν στα προβλήµατα που έχουν προκύψει, χωρίς την ουσιαστική στήριξη της Πολιτείας.

Η επικεφαλής της Δηµοτικής Παράταξης «Εµείς, η πόλη µας», Ειρήνη Κουνενάκη, τόνισε πως η σχέση αυτοδιοίκησης και παιδείας δεν µπορεί να είναι βασισµένη σε ένα µοντέλο µονοµερών αποφάσεων, αδιαφάνειας στην οικονοµική διαχείριση και πελατειακών σχέσεων. Άσκησε κριτική στην παρούσα δηµοτική αρχή για τον τρόπο διαχειρισης των εκπαιδευτικών θεµάτων. Επεσήµανε την σηµασία του δηµοκρατικού διαλόγου, ως αναγκαίου δίαυλου επικοινωνίας στην εκπαιδευτική κοινότητα και επανέλαβε τη δέσµευση της Δηµοτικής Παράταξης «Εµείς, η πόλη µας» προς αυτήν την κατεύθυνση.

Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθµιας Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελµούζος», Κώστας Βερέτσος, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της σύστασης Δηµοτικής Επιτροπής Παιδείας στο Δήµο Παλλήνης µε στόχο την ουσιαστική προώθηση και επίλυση των ζητηµάτων που ταλανίζουν την εκπαιδευτική κοινότητα, µεταξύ των οποίων και το θέµα της σχολικής στέγης και της ολιγωρίας της δηµοτικής αρχής για έγκαιρο πεογραµµατισµό της λειτουργίας της δίχρονης προσχολικής αγωγής. Ξεκαθάρισε δε ότι δεν πρόκειται να  γίνει ανεκτό το σχέδιο της Δηµοτικής Αρχής για την τοποθέτηση καµερών και τόνισε την σηµασία ενός ενδελεχούς νοµικού ελέγχου επί της διαδικασίας.

Η Πρόεδρος της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεµόνων Δηµοσιών Σχολείων Παλλήνης, Σταυρούλα Χριστοφιλοπούλου, αναφέρθηκε στο θέµα της ανεπαρκούς σχολικής στέγης στο Δήµο αλλά και στην ανάγκη να υπάρξουν κατάλληλες υποδοµές καθαριότητας και ιατρικού ελέγχου της εκπαιδευτικής κοινότητας που να επιτρέπουν την απρόσκοπτη λειτουργία της εν µέσω πανδηµίας. Αναφέρθηκε επίσης στην αναγκαιότητα λειτουργίας της Δηµοτικής Επιτροπής Παιδείας και των Σχολικών Συµβουλίων και στην οικονοµική διαχείριση των σχολικών επιτροπών.

Ο µαθητής του 2ου Λυκείου Παλλήνης, Γιώργος Μανιάτης, µετεφερε τις αγωνίες των µαθητών για τις εφαρµοζόµενες εκπαιδευτικές πολιτικές και τις αλλαγές που έχουν επέλθει στην δευτεροβάθµια και τριτοβάθµια εκπαίδευση.

Η εκπαιδευτικός του 3ου Δηµοτικού Σχολείου Παλλήνης, Αργυρώ Γείτονα, µίλησε για το παράδοξο της Δηµοτικής αρχής της Παλλήνης που ενώ απέχει εκκωφαντικά από την προσπάθεια επίλυσης ζωτικών θεµάτων για την εκπαιδευτική κοινότητα  κάνει δυναµική την παρουσία της µόνο στο θέµα της τοποθέτησης των καµερών στους σχολικούς χώρους.

Στην συνέχεια της εκδήλωσης πήραν το λόγο εκπρόσωποι του γονεϊκού κινήµατος του Δήµου Παλλήνης µεταξύ των οποίων ο Παναγιώτης Κούρτης, που άσκησε κριτική στη Δηµοτική Αρχή για ελλειψη ενηµέρωσης στο θέµα των καµερών και γνωστοποίησε την κάθετη άρνηση γονέων στο θέµα του κόστους και της τοποθέτησης τους, ο Γιώργος Παπαδόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε στον πλούτο της δηµιουργίας που µπορεί να παραχθεί από τις σχολικές µονάδες µέσα απο σχολικές βιβλιοθήκες, ανοικτά στην κοινωνία σχολεία και ουσιαστική ανακύκλωση και η Θένια Καννή που έθεσε το θέµα της  έλλειψης συνεργασίας του Δήµου µε τους συλλόγους γονέων αλλά και της ακύρωσης της συµµετοχής στα συλλογικά όργανα.

Ο Θεόφιλος Κωτσίδης, ενεργός πολίτης, αναφέρθηκε στα ζητήµατα παιδείας σε συνθήκες πανδηµίας και στην  αναγκαιότητα της αλληλεγγύης για την αντιµετώπιση τους.

Η Πηνελόπη Αλεξίου, εκπρόσωπος γονέων µαθητών ειδικής αγωγής, εξέθεσε την δραµατική κατάσταση αυτών των οικογενειών καθώς ΔΕΝ υπάρχουν οι αναγκαίες δοµές στον Δήµο Παλλήνης και έθεσε επιτακτικά το αίτηµα για την δηµιουργία τους.

Τέλος, η Δέσποινα Παπαδοπούλου, Καθηγήτρια Κοινωνικής Πολιτικής και Πρόεδρος του Τµήµατος Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήµιο, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την επικείµενη διάρρηξη του ισχύοντος δηµοκρατικού µοντέλου µαζικής και ανοιχτής πρόσβασης στην εκπαίδευση και την πορεία προς ένα ελιτίστικο µοντέλο αποκλεισµού µακριά από τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.