Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον κάθε ασθενή που διερευνάται η πιθανότητα να πάσχει από Γλαύκωμα ή έχει διαγνωσθεί ήδη, να γνωρίζει την σύγχρονη ακολουθία εξετάσεων, παρακολούθησης και θεραπευτικών επιλογών που έχει ο θεράπων ιατρός του στην διάθεση του.

Η εκτίμηση ενός ασθενούς με Πρώιμο Γλαύκωμα γίνεται με τις παρακάτω εξετάσεις:

- Έλεγχος της οπτικής οξύτητας

- Ενδελεχής εξέταση στην σχισμοειδή λυχνία

- Τονομέτρηση (μέτρηση της ενδοφθαλμίου πίεσεως)

- Γωνιοσκοπία

- Παχυμετρία Κερατοειδούς

- Βυθοσκόπηση και ενδεχομένως φωτογράφηση του οπτικής θηλής καθώς και εξέταση της περιοχής της Ωχράς Κηλίδος

- Οπτική τομογραφία συνοχής OCT. Η εξέταση αυτή αναγνωρίζει νωρίτερα την γλαυκωματική βλάβη ως αντικειμενική εξέταση πλην όμως δεν τίθεται η διάγνωση του Γλαυκώματος βάσει του αποτελέσματος της.

Μετά την διάγνωση του Γλαυκώματος ο θεράπων ιατρός καλείται να απαντήσει στα εξής ερωτήματα:

- η νόσος είναι σταθερή ή εξελισσόμενη και ποιος ο ρυθμός εξέλιξης της;

- η θεραπεία που λαμβάνει ο ασθενής είναι επαρκής ή χρήζει αλλαγής;

- ο ασθενής αναφέρει αίσθημα άλγους πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η όραση του διατρέχει κίνδυνο;

Η γρήγορη και τεκμηριωμένη εντόπιση εξελισσόμενων περιστατικών Γλαυκώματος είναι ύψιστης σημασίας πριν επέλθει σημαντική απώλεια όρασης και μεταβολές δομικών και λειτουργικών δομών του πάσχοντος οφθαλμού.

Η έγκαιρη ανακάλυψη της εξέλιξης του Γλαυκώματος είναι χρήσιμη για την ορθή θεραπευτική αντιμετώπιση.

Η αξιολόγηση των Οπτικών πεδίων αποτελεί την χρυσή τομή στην παρακολούθηση. Με τα Οπτικά Πεδία γίνεται 1) η σταδιοποίηση της νόσου 2) ο καθορισμός του επιπέδου λειτουργικότητας και 3) η αξιολόγηση της εξέλιξης της βλάβης.

Για την ανάλυση της τάσης εξέλιξης του Γλαυκώματος απαιτείται να διενεργηθούν (6) έξι εξετάσεις Οπτικών Πεδίων στα πρώτα (2) δύο χρόνια .

Στην περίπτωση που ο θεράπων ιατρός παρακολουθεί περιστατικό Προχωρημένου σταδίου απαιτείται η διενέργεια εξέτασης Οπτικών Πεδίων (2) δύο φορές τους πρώτους (6) έξι μήνες και έπειτα (4) τέσσερις φορές μέσα στον επόμενο 1.5 χρόνο.

Αδιαμφησβήτητο γεγονός είναι ότι χωρίς την στενή και προσεκτική παρακολούθηση με την εξέταση των Οπτικών Πεδίων και του Οπτικού Νεύρου ο ασθενής διατρέχει κίνδυνο απώλειας όρασης.

Όσο δε νωρίτερα διαγνώσουμε το Γλαύκωμα τόσο αυξάνουμε την πιθανότητα επιτυχούς θεραπείας.

Στη σύγχρονη θεραπευτική του Γλαυκώματος, βάσει των αποτελεσμάτων μακροχρόνιων μελετών, έχει υπεισέλθει και η χειρουργική εξαίρεση του καταρρακτικού φακού.

Σε όλους του ασθενείς -Γλαυκωματικούς, υπόπτους ότι πάσχουν από Γλαύκωμα και ασθενείς με Ενδοφθάλμια πίεση εντός των φυσιολογικών ορίων- η εγχείρηση Καταρράκτη έχει ως αποτέλεσμα μία μείωση της πίεσης των οφθαλμών της τάξεως 1,2 έως 4mmHg για χρονικό διάστημα απο 1 έως 3 έτη. Γεγονός πολύ σημαντικό.

Η πιο επικίνδυνη μορφή Γλαυκώματος είναι αυτή που ονομάζεται Γλαύκωμα Κλειστής γωνίας, προκαλεί μη αντιστρεπτή βλάβη αμφοτέρων των οφθαλμών και απώλεια όρασης. Υπολογίζεται ότι έως το 2040 από τα 32 εκατομμύρια πασχόντων από Γλαύκωμα Κλειστής Γωνίας τα 3 έως 5 εκατομμύρια αυτών θα έχουν χάσει την όραση τους.

Στην θεραπευτική του Γλαυκώματος Κλειστής γωνίας η χειρουργική εξαίρεση του καταρρακτικού φακού έχει ιδιαίτερα ευεργετικά αποτελέσματα:

- μέση μετεγχειρητική Ενδοφθάλμια πίεση χαμηλότερη από αυτή που επιτυγχάνεται μόνο με την αντιγλαυκωματική αγωγή (χωρίς να έχει προηγηθεί επέμβαση)

- καλύτερη οπτική οξύτητα 

- καλύτερη ποιότητα ζωής τους ασθενούς.

Το χειρουργείο καταρράκτη μπορεί να δράσει θετικά στην ρύθμιση της Ενδοφθαλμίου πιέσεως σε όλες τις μορφές Γλαυκώματος και απότοκα στην σταθεροποίηση της νόσου, πλην όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητη και η αντιγλαυκωματική αγωγή.

Από την εμπειρία έχει αποδειχθεί ότι η εξέταση ασθενών με μειωμένη όραση για την πιθανή ύπαρξη καταρράκτη αλλά και ο προεγχειρητικός έλεγχος ασθενών με διεγνωσμένο καταρράκτη, μπορεί να ανιχνεύσει έγκαιρα ύποπτους γλαυκωματικούς, ασθενείς με αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση ή γλαυκωματικούς ασθενείς, με σωτήρια έκβαση για την εξέλιξη τους, την όραση τους και την ποιότητα της υπόλοιπης ζωής τους.