Είναι γεγονός πως η ανθρώπινη φυλή αποτελείται από ένα σύνολο οντοτήτων με απύθμενο ταλέντο στα πεδία των επιστημών. Διαχρονικά, παρατηρείται πως τα κυριότερα χαρακτηριστικά του είδους είναι συνώνυμα των λέξεων εξέλιξης και δημιουργικότητας. Αυτό, λοιπόν, συμβαίνει και στα πεδία των οικονομικών επιστημών και πιο συγκεκριμένα στον κλάδο του marketing.

Από τα πρώτα χρόνια εδραίωσης του marketing στη «καθημερινότητα» των επιχειρήσεων μπορεί να γίνει αντιληπτό πως ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε οργανισμούς και προσωπικό είναι τεράστιος. Ομολογουμένως, η προώθηση προϊόντων δεν αποτελεί μόνο μία επαγγελματική δραστηριότητα, αλλά ένα είδος τέχνης που ελάχιστοι στον κόσμο έχουν καταφέρει να κατακτήσουν. Αυτό συμβαίνει διότι η ψυχολογία των καταναλωτών είναι κάτι παραπάνω από σύνθετη. Πλέον, δεν αρκεί μόνο η επίτευξη της προσέλκυσης της προσοχής του καταναλωτή. Η τεχνολογία και η κεκτημένη ταχύτητα ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ καταναλωτών δυσκολεύουν όλο ένα και περισσότερο το έργο των marketers, ενώ παράλληλα έχουν συμβάλει στην διαμόρφωση μίας νέας θεωρίας, διαφορετικής από αυτές που υποστηρίζουν τα «παραδοσιακά» βιβλία στρατηγικής marketing. Ένας άλλος ισχυρισμός, αυτός της ψυχολογίας των καταναλωτών, διατυπώνει πως ο νους των αγοραστών αποτελεί τον πραγματικό υποκινητή-ρυθμιστή της αγοράς και όχι οι marketers. Ωστόσο, η συγκεκριμένη θεωρία ενδέχεται να εκλείψει στο μέλλον καθώς μία νέα τεχνολογική εποχή έρχεται να διαταράξει βασικούς τομείς της αγοραστικής καθημερινότητας όλων των καταναλωτών. Αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τη τεχνολογία του νευρο-μάρκετινγκ.

Ο όρος νευρο-μάρκετινγκ επινοήθηκε από τον Ολλανδό καθηγητή και οργανωτικό θεωρητικό Ale Smidts και σύμφωνα με την επίσημη επιστημονική ιστοσελίδα Science & Business association (NmSBa), η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιεί το νευρικό σύστημα του ανθρώπινου νου (νευροεπιστήμη) με σκοπό την αποκάλυψη - αποσαφήνιση των υποσυνείδητων διαδικασιών λήψης αποφάσεων της καταναλωτικής κοινότητας. Οι neuromarketers, μέσω ερευνών, μετρήσεων καθώς και αξιολογήσεων βιομετρικών αποτελεσμάτων δίνονται να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο οι πελάτες συλλογίζονται, αισθάνονται και εν τέλη δρουν. Φυσικά, η ένταξη της συγκεκριμένης πτυχής του marketing στην καθημερινότητα των καταναλωτών ενδέχεται να μην αποφέρει μόνο θετικά αποτελέσματα (Dibb Sally, Simkin Lyndon, Pride William.M., Ferell O.C.). Παρατηρείται  μάλιστα πως κυριαρχεί μία γενικότερη ανησυχία γύρω από την εν λόγω ανερχόμενη αλλαγή από ορισμένες μη επαληθευμένες πηγές οι οποίες κάνουν λόγο ακόμη και για μακροπρόθεσμη χρήση της νευροεπιστήμης ως μέσω κακόβουλης καταναλωτικής χειραγώγησης ενός μεγάλου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι αβάσιμο, μιας και η επιστήμη αυτή είναι σε αρκετά πειραματικό στάδιο. Τέτοιες καινοτομίες είναι ο βασικότερος λόγος για τον οποίο όλο και περισσότεροι νέοι διεθνώς επιλέγουν να ακολουθήσουν τα εξειδικευμένα πεδία της προώθησης προϊόντων στην ακαδημαϊκή τους πορεία. Το ερώτημα που προκύπτει επομένως είναι το εξής: Πώς θα μπορούσε η ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα να αναβαθμιστεί προσφέροντας πιο πρακτικές γνώσεις στους φοιτητές (των οικονομικών τμημάτων) μεταδίδοντας τους ταυτόχρονα με αποδοτικότερο τρόπο τις απαραίτητες γνώσεις;

Η αλήθεια είναι πως για να επιτευχθεί η αναβάθμιση του επιπέδου των οικονομικών σπουδών και επιτέλους τα ελληνικά ιδρύματα να καταφέρουν να ανταγωνιστούν κορυφαία ιδρύματα του εξωτερικού, επιβάλλεται να επέλθει η αλλαγή ορισμένων διαδικασιών στη δια ζώσης εκπαίδευση. Πρώτα από όλα, οι διδάσκοντες/-ουσες θα πρέπει να περιορίσουν την παράδοση του μαθήματος μέσω της απλής και μουντής ανάγνωσης και να επικεντρωθούν σε συμμετοχικές μεθόδους διδασκαλίας. Η συγκεκριμένη μορφή εκπαίδευσης εντάσσει την ενεργή συμμετοχή του φοιτητή στην μαθησιακή διαδικασία, η οποία συντελείται εντός αλλά κι εκτός της αίθουσας. Επιπροσθέτως, στα ακαδημαϊκά προγράμματα επιβάλλεται να ενταχθούν περισσότερες ασκήσεις πράξης (εργαστήρια), που να ασχολούνται με πιο πρωτότυπες επιχειρηματικές διεξόδους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των θεματικών ενοτήτων αποτελεί η μελέτη για την δημιουργία ηλεκτρονικών καταστημάτων (e-shop). Πρόταση για την οποία τα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα αδιαφορούν σε μεγάλο βαθμό, παρόλο που πολύ πρόσφατα εκατοντάδες διαδικτυακά καταστήματα εδραιώθηκαν στην διεθνή αγορά, βρισκόμενα σε ιδιαίτερα ευνοϊκή από τις αλλαγές που δημιούργησε η πανδημία του  κορονοϊού. Τέλος, στα προγράμματα σπουδών των τμημάτων οικονομίας θα ήταν καλό να ενταχθούν και μερικά μαθήματα διαφορετικών επιστημονικών πεδίων, όπως για παράδειγμα φυσική, χημεία, κοινωνιολογία ή ακόμη και λογοτεχνία. Έτσι, το εύρος γνώσεων θα πλαισιώσει κι άλλες επιστήμες, επίσης σχετικές με την κατανόηση της ψυχοσύνθεσης του καταναλωτή ή της αγοράς και φυσικά οι νεαροί ανερχόμενοι επιστήμονες θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε μία μεγαλύτερη γκάμα μεταπτυχιακών προγραμμάτων.