Εστιάζοντας λοιπόν, σε οικονομικές συνέπειες, που όλα δείχνουν ότι θα υποστεί η κοινωνία μας από τον «πόλεμο» αυτόν -ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει πότε θα τελειώσει- θα λέγαμε τα εξής:

Είναι φανερό και στον πιο αδαή ότι θα κλείσουν επιχειρήσεις, θα χαθούν θέσεις εργασίας, θα οπισθοχωρήσουν στρατηγικές ανάπτυξης, θα μπει φρένο σ’ επενδυτικά προγράμματα, με λίγα λόγια όσο περισσότερο κρατήσει η επέλαση του ιού τόσο πιο βαθιά θα πέσει η οικονομία σε κατάσταση ακήρυχτου πολέμου και μάλιστα παγκόσμιου.

Για τη χώρα μας, ένα τέτοιο σενάριο είναι διπλά επιβλαβές διότι μόλις σηκώσαμε κεφάλι από μια 10ετή κρίση.

Και θα πρέπει πλέον να ακολουθηθεί μια επιδοματική πολιτική, η οποία θα μπαλώσει τις όποιες τρύπες δημιουργηθούν, μία πολιτική που βέβαια, ουδόλως ανατρέπει τη κατάσταση, για να μην πούμε τη χειροτερεύει.

Μιλώντας τώρα, για τη περιοχή μας (που δεν εξαιρείται του γενικότερου κανόνα) και που χαρακτηρίζεται τουριστική, τα πράγματα έχουν διπλή δυσκολία:

Πρώτον, όλοι οι σχεδιασμοί αναπτυξιακού χαρακτήρα «παγώνουν» και αναγκαστικά πάνε πίσω. Για κάποιους μήνες τουλάχιστον, αυτά θα παραμείνουν στάσιμα, καθώς προέχει η υγεία και η επιβίωση, οπότε και οι Αρχές έχουν επικεντρωθεί στην καθημερινή μάχη με την εξάπλωση του ιού. Όσο και αν ο δημόσιος τομέας υποτίθεται ότι εργάζεται, κακά τα ψέματα! Ας μην περιμένουμε υπεράνθρωπη δράση. Όλοι, ακόμη και ο περιφερειάρχης Αττικής (ως γιατρός), ασχολούνται με τον Κορωνοιό και την επιβράδυνση της μετάδοσης του.

Δεύτερον και πιο ουσιαστικό, είναι ότι μόλις αντιμετωπιστεί επαρκώς το πρόβλημα κι επανέλθει η κανονικότητα, οι Δημοτικές Αρχές θα βρεθούν μπροστά σε μία άλλη κολοσσιαία πρόκληση, αυτή της υποστήριξης κι ενίσχυσης των τοπικών επιχειρήσεων (εστίαση, διασκέδαση κ.λπ.) οι οποίες θα έχουν πληγεί από τη σαρωτική επιδημία και θα προσπαθήσουν να σταθούν εκ νέου στα πόδια τους, δικαίως δε, θα ζητούν -αν μη τι άλλο- φορολογικές ελαφρύνσεις.

Εκεί ενδεχομένως, απαιτείται ταυτόχρονη οικονομική ενίσχυση των Δήμων, διεκδίκηση που πέφτει στους... ώμους της ΚΕΔΕ.

Μία σκέψη για το τέλος, είναι ότι για μία ακόμη φορά η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία. Εάν παρακολουθούσαμε ταινία, το σενάριο της οποίας θα ήταν η ραγδαία και παγκόσμια εξάπλωση ενός θανατηφόρου ιού, που ξεκίνησε από την Κίνα και για τον οποίο δεν υπάρχει αντίδοτο, θα το θεωρούσαμε ίσως, χολυγουντιανή υπερβολή.

Κι όμως συμβαίνει...