Με αυξομειώσεις στην ένταση, ανάλογα τις συγκυρίες, παρακολουθούμε δεκαετίες τώρα, να εξελίσσεται μία αντιπαράθεση, η οποία θα έπρεπε να είχε εκλείψει, αλλά δυστυχώς, κάποιοι (ένθεν κακείθεν) τη συνδαυλίζουν στην προσπάθεια να τη συντηρήσουν, τραβώντας τη από τα μαλλιά.

Και θα έπρεπε να είχε εκλείψει: 1) επειδή εδώ και δέκα χρόνια ο Δήμος είναι ενιαίος και το συμφέρον κοινό 2) η ταυτότητα των κατοίκων έχει αλλάξει δραστικά, με αποτέλεσμα οι γηγενείς στο σύνολο του Δήμου, ν’ αποτελούμε τη μειοψηφία και 3) η νοοτροπία της νέας γενιάς δεν θα έπρεπε ν’ ακολουθεί και να υιοθετεί τέτοιες αγκυλώσεις και διαχωρισμούς… οι νέοι άνθρωποι θα πρέπει να είναι ευέλικτοι, ανοιχτόμυαλοι και οραματιστές, χωρίς παρωπίδες και μακριά από  σκουριασμένες αντιλήψεις και συμπεριφορές.

Αν είναι δυνατόν, το 2020 να χρησιμοποιούνται ακόμα, ορολογίες και απαράδεχτες ταμπέλες: «Αρβανίτες» από τη μία «τουρκοσπορίτες» από την άλλη, «βλάχοι» και πάει λέγοντας.

Με ποια αφορμή φούντωσε ξανά, η κόντρα «Μαραθωνιτών - Μακρινών»; επειδή κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν στην απόφαση να διεξαχθεί η έκθεση των προϊόντων στον πεζόδρομο της Νέας Μάκρης και όχι στην Παραλία του Μαραθώνα. Μόνο που ατύχησαν κι έπεσαν σε τοίχο, γιατί παρόλη τη σπέκουλα, σχεδόν ομόφωνα, οι παραγωγοί δήλωσαν ότι επιθυμούσαν -την πρώτη φορά τουλάχιστον- και προκειμένου για την καλύτερη διαφήμιση, να πραγματοποιηθεί στη Νέα Μάκρη.

Η «καραμέλα» όμως αυτή -η οποία έχει ξεκινήσει προεκλογικά- του «Μακρινού Δήμαρχου που νοιάζεται μόνο για τη Νέα Μάκρη και όχι για τον Μαραθώνα» καλά κρατεί. Και πραγματικά, θα νοείτο ως «αστειότητα» αν δεν ήταν δυνητικά, επιζήμια, έως κι επικίνδυνη για τον τόπο και τους κατοίκους, όπως επιζήμιες, επικίνδυνες και καταστροφικές είναι πάντοτε, οι διαμάχες, οι πολώσεις, οι αντιπαλότητες και οι διχόνοιες.

Ας ανατρέξουμε όμως, στην πρόσφατη τοπική πολιτική ιστορία, να βάλουμε κάτω πεπραγμένα, πρόσωπα και πράγματα, για να δούμε τι συμπέρασμα βγαίνει: το 2010 την πρώτη φορά που διεξήχθησαν δημοτικές εκλογές στον ενιαίο πια Δήμο Μαραθώνα, οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- παράγοντες του τόπου, οι οποίοι τώρα έχουν σηκώσει το τοπικιστικό λάβαρο της επανάστασης, είτε πολιτεύτηκαν κι εξελέγησαν είτε πολιτεύτηκαν αλλά απέτυχαν να εκλεγούν είτε στήριξαν ανοιχτά είτε τέλος πάντων, συντάχθηκαν, με τους πλέον… «καραμπινάτους» Μακρινούς υποψήφιους Δήμαρχους, Ιορδάνη Λουίζο και Βασίλη Τζιλάβη!

Απέτυχαν οικτρά, να προτάξουν και να εκλέξουν Μαραθωνίτη υποψήφιο, ο οποίος θα εκπροσωπούσε επάξια τα αρβανιτοχώρια, ακόμα κι αν έχανε τη δημαρχία.

Κάτι λιγότερο από τέσσερα χρόνια αργότερα, ανατρέπεται ο Λουίζος από τον Ψηνάκη, οι παράγοντες ΚΑΙ ΠΑΛΙ έκαναν την επιλογή τους, ανεξαρτήτως γενέτειρας των επικεφαλής και ούτε λόγος για Μαραθωνίτη υποψήφιο.

Στις περσινές εκλογές, εμφανίστηκε Μαραθωνίτης υποψήφιος. Οι παράγοντες όμως, έκαναν άλλες επιλογές. Και η χαμένη πλευρά είναι εκείνη που κατεργάζεται τεχνηέντως, το… σπεκουλάρισμα του Μακρινού Δήμαρχου που αδιαφορεί για τον Μαραθώνα!

Κατ’ αρχήν, ο Στέργιος Τσίρκας δεν είναι Μακρινός. Κατά δεύτερον, στη συνδιοίκηση του Δήμου βρίσκεται Μαραθωνίτης (ο Αντιδήμαρχος Ευάγγελος Κυπαρίσσης) γεγονός που θα έπρεπε να χαροποιεί εμάς τους Μαραθωνίτες. 

Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που ανακύπτει από το αναμάσημα αυτής της «καραμέλας» είναι ότι, οι Μαραθωνίτες… βάζουμε τα χέρια να βγάλουμε τα μάτια! Κι εξηγούμαι: όταν φωνάζουμε ότι ένας Μακρινός Δήμαρχος δεν θα νοιαστεί για τον Μαραθώνα (σ.σ. χωρίς όμως, να επιθυμούμε στην πράξη, την εκλογή Μαραθωνίτη) ποιο είναι το μήνυμα που στέλνουμε στους κατοίκους της Νέας Μάκρης; Μάλλον, το εξής: «φροντίστε για πάντα -με την πληθυσμιακή υπεροχή που διαθέτετε, έτσι κι αλλιώς- να βγάζετε Δήμαρχο από την πόλη σας, γιατί εάν καταφέρουμε ποτέ, να βγάλουμε δικό μας, θα είναι μόνο για τον Μαραθώνα!!!».

Επαναλαμβάνω πως όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν ν’ αντιμετωπιστούν ως αστειότητες, εάν δεν επρόκειτο για σκοπιμότητες κι εμφανείς αντιπολιτευτικές τακτικές, μέσω τεχνητής πόλωσης, αποσκοπώντας στο «διαίρει και βασίλευε»! Αποδεικνύεται ξεκάθαρα -κρίνοντας από την πρόσφατη πολιτική διαδρομή ενός εκάστου- ότι ισχύει αυτό που λέμε: «τα καλά και συμφέροντα».

Θ’ αγνοούσαμε λοιπόν, όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, εάν δεν διαβλέπαμε τον εξής κίνδυνο: η προπαγάνδα θα μπορούσε να βρει ακροατές, εκείνους τους αγνούς συμπολίτες μας που απλά, αγαπούν υπέρμετρα τον τόπο τους (και καλά κάνουν) κι έρχονται να πιστέψουν ότι μας διοικούν «αντι - Μαραθωνίτες». Κι εκεί έγκειται το κρίμα και το άδικο!

Λες και τόσα χρόνια -πριν τον Καλλικράτη- που μας διοικούσαν μόνο Μαραθωνίτες, είχαμε φτάσει ποτέ, να είμασταν μπροστά από τη Νέα Μάκρη!

Γιατί, όσο και να μας πονάει, η αλήθεια πρέπει να λέγεται!

Η σημερινή Δημοτική Αρχή είχε στο προεκλογικό της πρόγραμμα, έργα, για όλες τις δημοτικές ενότητες του Δήμου.

Στο τέλος της τετραετίας, θα κρίνουμε τι έγινε και τι δεν έγινε από όλα αυτά. Και ο Δήμαρχος που θα εκλεγεί και που θα εκλέγεται στο μέλλον, θα κρίνεται -και θα έπρεπε να κρίνεται- από χιλιάδες άλλα πράγματα, αλλά όχι από τη γενέτειρά του.

Ας αποστρέψουμε το βλέμμα και ας γυρίσουμε την πλάτη σε αυτήν την «εμπόλεμη» κατάσταση που καλλιεργείται και ας προσπαθήσουμε για το καλό του ενιαίου Δήμου.

Ειδικά, όταν ο «πόλεμος» αυτός, είναι το χειρότερο είδος πολέμου, είναι δηλαδή, εμφύλιος!