Πρωτόγνωρες οι καταστάσεις που βιώσαμε στους τρεις αυτούς και πλέον, μήνες, ενώ είναι σίγουρο ότι θα μείνουν αξέχαστες!

Πολλά άλλαξαν στο διάστημα αυτό, αλλαγές που σημειώνονται σε όλον τον πλανήτη. Αλλαγές στην πολιτική, την επιχειρηματικότητα, την ψυχολογία, την καθημερινότητα, στα αισθήματα και τις ανθρώπινες σχέσεις. «Τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο» διαβάζουμε σε άρθρα έγκριτων επιστημόνων από τη διεθνή κοινότητα, αναφορικά με την Οικονομία, αλλά και τον συναισθηματικό μας κόσμο.

Στις 100 αυτές μέρες, βιώσαμε την απόλυτη φρίκη να χτυπάει την πόρτα μας κι αισθανθήκαμε την ανημπόρια μπροστά στον αόρατο εχθρό, που είχε τη δύναμη να μας αφανίσει. Κλειστήκαμε στα σπίτια μας, κολλήσαμε στις οθόνες της ενημέρωσης και με κομμένη την ανάσα παρακολουθούσαμε λεπτό προς λεπτό τις εξελίξεις ανά την υφήλιο, ξεχνώντας οτιδήποτε φάνταζε ως σημαντικό, λίγες μέρες πριν.

Η επιβίωση ήταν το μόνο που είχε πια σημασία και τα «όπλα» για ν’ αμυνθούμε ήταν το εξής ένα: ο απόλυτος εγκλεισμός, η απόλυτη απομόνωση.

Περνώντας οι εβδομάδες και οι μήνες και συγκρίνοντας τη χώρα μας με άλλες γωνιές του κόσμου, αρχίσαμε να παίρνουμε κουράγιο, να σκεφτόμαστε ότι «φτηνά τη γλιτώσαμε» και σιγά σιγά να ξεμυτίζουμε...

Στη συνέχεια ήρθε και η επίσημη χαλάρωση της καθολικής καραντίνας, που επιβεβαίωσε το αίσθημα ασφάλειας και ανακούφισης, οπότε και γυρίσαμε στην ανυπομονησία «άντε να τελειώνουμε με όλα αυτά για να ξαναρχίσουμε τη ζωή μας».

Εκείνη τη στιγμή που η επιβίωσή μας εξασφαλίστηκε σε μεγάλο βαθμό, αρχίσαμε να μετρούμε και τα σημάδια που άφησε στο πέρασμά της, η πανδημία, τις αναπόφευκτες παράπλευρες απώλειες, τόσο στην οικονομία όσο και στην ψυχοσύνθεσή μας.

«Τίποτα πλέον δεν θα είναι το ίδιο» που σημαίνει ότι, βαθιά και παρατεταμένη ύφεση προβλέπεται για όλον τον πλανήτη, ενώ επιφυλακτικότητα, καχυποψία και φόβος θα μας κρατούν μακριά από συνανθρώπους μας. Προστατευτικές μάσκες, γάντια, κοινωνικές αποστάσεις ασφαλείας μπαίνουν στην καθημερινότητά μας, με σκοπό να μείνουν για πολύ καιρό. Ίσως και για πάντα, μέχρι που να γίνουν «κανονικότητα» σαν να μην υπήρχε ο, προ-κορωνοϊού, τρόπος ζωής.

Στο διάστημα λοιπόν, αυτό, η εφημερίδα Ο ΔΗΜΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ αφενός δεν είχε τρόπο να εκδοθεί με τα τυπογραφεία κλειστά αφετέρου δεν υπήρχε λόγος να κυκλοφορήσει σε πόλεις - φαντάσματα!

Εν τούτοις, ενισχύσαμε την ηλεκτρονική μας εφημερίδα dimotisnews.gr με ενημέρωση σε πραγματικό χρόνο, η οποία συνέβαλλε τα μέγιστα στο να ξεπεραστεί όσο ευκολότερα γινόταν, αυτή η περίοδος αποκλεισμού, όπως εσείς οι φανατικοί αναγνώστες της ιστοσελίδας, μας διαβεβαιώνετε. Κερδίσαμε τον σεβασμό, την αγάπη και την προτίμηση και σας ευχαριστούμε για αυτό.

Υπάρχουν δύο τρόποι να δεις την κρίση, είτε ως το τέλος είτε ως την αρχή, είτε ως καταστροφή είτε ως ευκαιρία. Κι εμείς, ο γράφων και οι συνεργάτες του, προτιμήσαμε να το δούμε ως ευκαιρία, αξιοποιώντας ένα εργαλείο επικοινωνίας της σύγχρονης εποχής για να έρθουμε όλοι πιο κοντά, να γίνουμε μία μεγάλη παρέα.

Εκτός όμως από την πανδημία και τα... απόνερά της, έχουμε και τα δημοτικά πράγματα, την τοπική πολιτική κατάσταση, όπου έκλεισε ένας χρόνος από τις δημοτικές - περιφερειακές εκλογές. Χρόνος ικανός να δούμε και να καταγράψουμε συμπεριφορές, έργα, ικανότητες και προθέσεις.

Να κρίνουμε εμείς που τα παρακολουθούμε από κοντά και είναι η δουλειά μας, αλλά κυρίως να κρίνουν οι πολίτες.

Αυτό που θα πούμε πάντως, ως συμπέρασμα στη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι ότι η εξουσία ΟΝΤΩΣ αλλάζει τον άνθρωπο. Για να μην πούμε τον «αλλοιώνει» ως προσωπικότητα!

Μάλλον είναι αναπόφευκτο ή απλά χρειάζεται πολύ γερά νεύρα για ν’ αντέξεις και να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου καθημερινά, ότι δεν έγινες «θεός» ούτε «βασιλιάς»... είσαι ένας αιρετός και τίποτα άλλο.

Ένας αιρετός για τέσσερα χρόνια και μόνο, τα οποία περνούν τόσο γρήγορα όσο το ανοιγοκλείσιμο του ματιού.

Τέσσερα χρόνια όλα κι όλα, από τα οποία μένουν μόλις τρία!

Μην τα χαραμίσεις...