Αφορμή για το κείμενο που διαβάζετε υπήρξε μια ανάρτηση στο προφίλ του καλού φίλου και συνεργάτη Μανώλη Χατζηεμμανουήλ για κάποιους σημαντικούς συμπολίτες μας «που έδωσαν τα πάντα ανιδιοτελώς χωρίς να ζητήσουν ποτέ δημόσιο αξίωμα ή οποιαδήποτε ανταμοιβή. Πήγαν την πόλη μπροστά είτε μαζι, είτε κόντρα στις εκάστοτε διοικήσεις».
Ποιοι είναι;
Μιχάλης Δελησάββας: Ιδρυτής του Επιμορφωτικού και του κινήματος Ειρήνης στη Νέα Μάκρη.
Χαράλαμπος Καραβασίλης: Πρόεδρος του Επιμορφωτικού Συλλόγου και μέσα σε όλους τους αγώνες για την πόλη.
Πέτρος Μανωλάς: Ιδρυτής της «Κυψέλης» και εκδότης της εφημερίδας «Παλμός».
Γιώργος Ρούσσος και Γιώργος Πανούσης από το Μάτι και το Ζούμπερι.
Κώστας Γεωργίου: Εκδότης της εφημερίδας «Γνώμη».
Γιάννης Δημητριάδης: Ψυχή του ΕΣΝΜ, ο άνθρωπος που έβαλε εκατοντάδες νέους στον αθλητισμό.
Βασίλης Μεταξωτός: Δημιούργησε τον σύλλογο Μακρηνών - Λυβησιανών και το μουσείο στον χώρο του πρώην εργοστάσιου.
Άφησα τελευταίο τον θείο μου, τον Κυριάκο Τσιέρη, τον άνθρωπο στον οποίο οφείλουν οι συμπολίτες μας στην 4η Γειτονιά της Νέας Μάκρης την επανένταξη της στο σχέδιο πόλης. (Από τότε, έχουν περάσει 20 χρόνια και δεν έχει καταφέρει καμία Δημοτική Αρχή να εντάξει ούτε ένα τ.μ. στο σχέδιο πόλης!)
Διότι όπως έλεγε ένας απ’ αυτούς: «στον τόπο χρωστάμε, δεν μας χρωστάει».
Η κριτική είναι ευπρόσδεκτη και ζωογόνος αλλά αυτό που συνοδεύει πάντα ως ερώτημα τη ζωή καθενός είναι: «Εσύ τι έκανες για τον τόπο σου;».