Αυτή η παροιμιώδης φράση, ελέχθη από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων, από τον, Πανελληνίως γνωστό, για την ρητορική του δεινότητα και για τα ευρύτερα νοήματα του λόγου του, τον Γέρο της Δημοκρατίας, τον αείμνηστο Γεώργιο Παπανδρέου, υπονοώντας, προφανώς, την ομοφυλοφιλία, όπως εξάλλου αυτό προκύπτει και από τα συμφραζόμενα, σε απάντηση σχετικής, της στιγμής πρόκλησης (δεν θα αναφέρω τουλάχιστον επί του παρόντος, τα ονόματα των εμπλεκόμενων ατόμων, σεβόμενος τη μνήμη τους), για να εισπράξει στη συνέχεια ένα θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα, από όλες, σχεδόν, τις πτέρυγες της Βουλής των Ελλήνων.

Και στον αντίποδα αυτού του θερμού χειροκροτήματος, υπήρξε ένα άλλο χειροκρότημα, πιο ενθουσιώδες, για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των 175 Αντιπροσώπων, έναντι βέβαια των 300, των εν τη Βουλή Αντιπροσώπων του Ελληνικού λαού, για τη θέσπιση Ειδικού Νόμου, αναγνώρισης γάμου των ομοφυλόφιλων και της εν αυτοίς, τεκνοθεσίας.

Είναι να μην απορεί κανείς;

Και αυτός ο ενθουσιασμός, που επικράτησε μέσα και έξω από τη Βουλή των Ελλήνων στις 17 Φεβρουαρίου εν έτει 2024, ήταν επόμενο να μεταφερθεί και πανηγυρικά μάλιστα, στα διάφορα νυκτερινά κέντρα, με περισσή διασκέδαση, με γλέντι, χορούς, ασπασμούς και φιλιά από τους ομοφυλόφιλους, εις δόξαν του «ύψιστου» αγαθού, που τους προσέφεραν οι Αντιπρόσωποι του Ελληνικού λαού, με απλοχεριά.

«Αμ πως», θα’λεγε ο αείμνηστος κωμικός μας Κώστας Χατζηχρήστος.

«Στεφάνωσαν αυτούς», όχι βέβαια με τα γνωστά στέφανα του γάμου των ετερόφυλων ζευγαριών, ούτε βέβαια και με παπά και με κουμπάρο «και έσονται αυτοί εις σάρκαν μίαν», αλλά με τρόπαια νίκης, ως προεξάρχοντα μέλη της Ελληνικής κοινωνίας.

Και τι δεν ακούστηκε, κατά την προετοιμασία του επίμαχου, τότε Νομοσχεδίου, που τελικά έγινε Νόμος του Ελληνικού Κράτους (δεν ξέρω ακόμα αν δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα του Κράτους).

Και πρώτα πρώτα υποστηρίχθηκε, ότι πρόκειται για Μεταρρύθμιση. Μεγάλη κουβέντα αυτή. Μα μεταρρύθμιση σημαίνει, βελτίωση πραγμάτων ή καταστάσεων, προς το καλύτερο και όχι προς το χειρότερο. Αυτό λέγεται κατάπτωση και όχι Μεταρρύθμιση, που είναι μία λέξη χωρίς τη σημαίνουσα σημασία της.

Ονομάστηκε και Πρόοδος. Γράμμα κενόν αυτή η λέξη, γιατί εκφεύγει του πραγματικού ορισμού της. Αφού φεύγουμε από τα υψηλότερα, προς τα χαμηλότερα, πως μπορεί  να θεωρηθεί Πρόοδος; Ας μην παίζουμε με τις λέξεις, χωρίς τη σημαίνουσα σημασία τους.. για να μην περιπλανηθούμε, σε άτοπα σχήματα λόγου.

Και μέσα στην ορμητική διάθεση των ιθυνόντων της Ελληνικής Πολιτείας, ακούστηκε και το απίθανο, ότι πρόκειται για εφαρμογή σχετικής Οδηγίας της Ευρωπαϊκής  Ένωσης. Μα η συγκεριμένη Οδηγία που επικαλέστηκαν, περί άλλων τιρβάζει.. Και πως θα ήταν δυνατόν η Ευρωπαϊκή Ένωση, να εντάξει στα ανθρώπινα Δικαιώματα και τις ιδιότητες ατόμων και μάλιστα ηδονικές ιδιότητες και να καθοδηγεί τη σεξουαλική συμπεριφορά των Ευρωπαίων Πολιτών ή και να υποχρεώνει τα Κράτη-Μέλη σε νομοθετικές ρυθμίσεις αυτού του είδους.

Και ερχόμαστε στον γάμο.. Η λέξη γάμος, επίθετο παραγόμενο από αντίστοιχο ρήμα, που είναι μέρος του λόγου σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και δηλώνει το υποκείμενο, σε σχέση με το αντικείμενο.

Και ο γάμος, ως Μυστήριο, κατά την Αγία Γραφή και απαντά στα ετερόφυλα ζευγάρια, και όχι βέβαια στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, την ευλογία των οποίων έλαβαν άπαξ και δια παντός από τους εν τη Βουλή, Αντιπροσώπους του Ελληνικού λαού και όχι βέβαια από την Εκκλησία. Και εδώ έχουμε μια έλλειψη Σεβασμού προς τους Ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, η φωνή των οποίων βυθίστηκε στο βωμό της σκοπιμότητας και του νέου διαφωτισμού που εξυφαίνεται.

Ο Αριστοτέλης θεωρεί την ομοφυλοφιλία, ως μια ενέργεια για την οικεία ηδονή, η οποία κάνει τη διαφορά ως προς τη γενετίσια ευπρέπεια και την χυδαιότητα, γιατί οι επιθυμούντες για την συγκεκριμένη ηδονή, που γίνεται με την κακή ενέργεια είναι και χυδαία και κατάκριτη. Γι’αυτό και δεν είναι παράξενο να ονομάζουμε αυτές τις ηδονές αισχρές και μόνο για τους διεφθαρμένους, γιατί συμβαίνει πολλές φορές και εκφυλιστικό στους ανθρώπους. Και είναι φυσικόν γι’αυτούς (τους ομοφυλόφιλους εννοεί) να προβαίνουν σε τέτοια πράξη που προσβάλλουν την γενετίσια ευπρέπεια και αισχρόν για τους άλλους πολλούς (Ηθικά Νικομάχεια).

Και ο Πλάτωνας, στον Τίμαιο περί φύσεως θεωρεί την ομοφυλοφιλία «ως παρά φύσιν» πράξη, αλλά την αποδίδει, με ιατρικούς όρους σε υγρόν τι, που διαπερνά τα οστά (σίγουρα θα πήρε τη γνώμη του φίλου του και συνομηλίκου του, περίπου του Μεγάλου της Ιατρικής Επιστήμης, του Ιπποκράτη) και δικαιολογεί αυτής της μορφής τη σεξουαλική πράξη, αλλά ιδιαίτερα αξιοκατάκριτο για τους πολλούς”.Και οι δυό τους ομιλούν για εκούσιες ιδιότητες των ομοφυλόφιλων και ότι βρίσκονται έξω από τα όρια της ευπρέπειας. Αλλά και επιστήμονς; της σήμερον εποχής για ιδιότητες ομιλούν.

Και αυτές τις ιδιότητες, τις ιδιότυπες για την ανθρώπινη φύση, τις εκλαμβάνουμε ως ένα πολιτισμικό αγαθό ,για τη δημιουργία ενός καινούργιου Νεοελληνικού Πολιτισμού, σε αντιδιαστολή, πάντοτε, με τους αρχαίους Πολιτισμούς, του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού, μηδέ εξαιρουμένου και του Νεοελληνικού Πολιτισμού του 1832, που ταυτίστηκε με την ίδρυσγ του Έλληνικού Κράτους.

Πολιτισμό είχαν και τα Σόδομα και τα Γόμορα , αλλά όταν εισήγαγαν τα «όργια» σε έναν καινούργιο πολιτισμό, καταστράφηκαν όλως διόλου και έμεινε ως ένα παράδειγμα προς αποφυγήν σε όλον τον κόσμο.

Και για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο αυτού του άρθρου, ας δούμε λίγο και το τι μας επεφύλαξε ο μήνας Φεβρουάριος από την αρχαιότητα , μέχρι τις μέρες μας. Φεβρουάριο μήνα,λοιπόν, έγινε ο γάμος του Δία με τη ζηλιάρα Ήρα και προς τιμήν αυτού του ιερού γάμου, ονομάστηκε ο μήνας Γαμηλιών (Αττικό ημερολόγιο). Γαμηλιών, λοιπόν, ο μήνας Φεβρουάριος, για τους αρχαίους ημών προγόνους, Γαμηλιών να τον ονομάσουμε και εμείς σήμερα προς τιμήν των ομοφυλόφιλων.

Τον μήνα Φεβρουάριο, όρισαν οι Ρωμαίοι ως εξιλαστήριο μήνα, με σειρά από τελετές για να απαλλαγούν από το βάρος των αμαρτιών τους, που προέρχονταν από τα λεγόμενα Λουπερτάλια (γιορτή οργίων)που εορτάζονταν κατά το μήνα Ιούνιο εκάστου έτους και περίμεναν το Φεβρουάριο για τον εξαγνισμό τους. Χαρά στην υπομονή τους.

Φεβρουάριο μήνα καθιερώθηκε η εισαγόμενη γιορτή των ερωτευμένων, με ιδιότητα Αγίου και σε ανάμνηση του ηθοποιού Βαλεντίνου, του μεγάλου εραστή των ταινιών του Χόλυγουντ, και έγινε ίνδαλμα του θηλυκού κόσμου.

Φεβρουάριο μήνα (17 για την ακρίβεια του έτους 1777, τι σύμπτωση ημερομηνίας κι αυτή) ο αμίμητος Διδάσκαλος του Γένους, ο Κοσμάς ο Αιτωλός, βροντοφώναξε, εκεί ψηλά στο χιονισμένο Περτούλι των Τρικάλων, λέγοντας: (θα καταχωρήσω τη σχετική περικοπή της Διδαχής του και στη γλώσσα τη δική του, προς γνώση του αναγνωστικού κοινού και όχι μόνον). Είπε λοιπόν ο Άγιος και Ισαπόστολος, τη μνήμη του οποίου, με διπλή επέτειο των 310 χρόνων, από τη Γέννησή του και 245 χρόνων από τον τραγικό του θάνατο, καλούμαστε η Εκκλησία και το Έθνος ολόκληρο να του αποδώσουμε τις δέουσες τιμές, για τη μεγάλη του προσφορά στην Ορθοδοξία και στο Έθνος.

«Δεν βλέπετε πως αγρίεψε το γένος μας από την αμάθειαν και εγινήκαμεν ωσάν τα ζώα, ωσάν τα άγρια θηρία. Διά τούτο σας συμβουλεύω να κάμετε κάθε τρόπο να έχετε σχολεία εις τες χώρες σας διά να μη καταλαμβάνετε το Άγιον Ευαγγέλιον, να περιπατείτε εις το σκότος». Και συνεχίζει: «Τον παλαιόν καιρόν, αδελφοί μου, ο μισόκαλος Διάβολος έβγαλεν όλες του τες κακίες και επαρακινούσε τους ανθρώπους να υπερηφανεύονται, να πορνεύουν, να μοιχεύουν, να κάνουν αρσενοκοιτίες (εννοεί την ομοφυλοφιλία), κτηνοβασίες και άλλα αισχρά πράγματα, τα οποία δεν τα έκανε μήτε σκύλος ,μήτε γάιδαρος…». Και αυτά τα είπε ενώπιον 3200 κατοίκων των γύρω χωριών (μεγάλος αριθμός του ακροατηρίου, για εκείνη την εποχή και σε συνθήκες χειμωνιάτικες).

Φεβρουάριος μήνας ήταν όταν υπογράφηκε το ΒΔ 3/1833 για τη διαίρεση του Ελληνικού Κράτους σε δήμους, σε σχέδιο του Ιωάννη Καποδίστρια.

Φεβρουάριο μήνα, η Ένωση Κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, κατήγαγε τη θριαμβευτική νίκη με 53%. Φεβρουάριο μήνα έφυγε από τη ζωή π Σοφοκλής Βενιζέλος. Φεβρουάριο μήνα, οι Μπιζανομάχοι έδιωξαν τους Τούρκους από την Ήπειρο.

Και Φεβρουάριο μήνα, η Βουλή των Ελλήνων, με γενναία πράξη και υψίστης πολιτισμικής αξίας μας οδηγεί στο Νεοελληνικό Πολιτισμό και στον καινούργι διαφωτισμό, μόνο που θα λέγεται κι αυτός Ευρωπαϊκός, αφού κατά τα λεγόμενα των αντιπροσώπων μας , οι διαφωτιστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας κατευθύνουν. Αλλά θα πρέπει να γνωρίζουν οι πολιτικοί μας, ότι ο Ελληνικός λαός είναι ο πιο ξύπνιος λαός του κόσμου και δεν ξεγελιέται εύκολα. Και δεν θα τον ξεγελάσει και η μνήμη του όταν έρθει και η ώρα της κάλπης, όποτε και όταν έρθει, για να ανταμείψει με την ψήφο του το μέγα αυτό γεγονός.

Και όχι τίποτε άλλο, αλλά και ο φίλος και σύντροφος Νίκος Ανδρουλάκης ακολούθησε την πεπατημένην, χωρίς μάλιστα να πάρει και τη γνώμη των μελών του ΠΑΣΟΚ, όπως τούτο επιβάλλονταν. Αλλά όπως στρώνει κανείς κοιμάται, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας…

Δε θα είχαμε να προσθέσουμε τίποτα μπροστά στην καταιγίδα των επιχειρημάτων του γνωστού πολυβραβευμένου συγγραφέα και αγαπητού φίλου του Θωμά Καλαμπόκη, με τα πολλά βιβλία του, τα ποιήματά του και τα ντοκιμαντέρς και που έχει τιμηθεί από Ακαδημία, από Πανεπιστήμια, από Θρησκευτικούς ηγέτες, Πατριάρχες, Αρχιεπισκόπους, Μητροπολίτες κ.λπ. και μας κάνει όλους υπερήφανους. Τον θαυμάζει κανείς για τον πλούτο των γνώσεων του και αυτό είναι ένα προσόν για τη διατύπωση των σκέψεων του που τεκμηριώνουν τον λόγο του και τους στοχασμούς του. Γι’ αυτό και η φιλοξενία και η δημοσίευση των άρθρων του, αποτελούν για την εφημερίδα μας μια ηθική δέσμευση και για τους αναγνώστες μας μια διακριτή πηγή εμπνευσμένων λόγων.