Τι είναι τελικά αυτό που έλκει ένα πολίτη κοντά στην πολιτική? Για ποιο λόγο μπορεί κάποιος να θέλει, να βάλει σε δεύτερο πλάνο την εργασία του, την οικογένειά του, τις υποχρεώσεις του, σε τελική ανάλυση ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό? 

Κατ’ εμέ, η κινητήριος αυτή δύναμη, είναι η ανάγκη. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες, «ανάγκα, και Θεοί πείθονται». Ανάγκη όμως, για προσφορά, ανάγκη για συμμετοχή, ανάγκη για διαφορετικότητα, ανάγκη για πρόοδο. Όταν αυτή η ανάγκη, η προσωπική, η ατομική, είναι πηγαία, είναι τόσο μεγάλη που ο άνθρωπος δεν μπορεί να λειτουργήσει φυσιολογικά αν δεν την ικανοποιήσει. Διότι οι συνέπειες της απραξίας του, επηρεάζουν όλους αυτούς που ο ίδιος θα ήθελε να βοηθήσει. Γιατί αυτός ακριβώς είναι και ο σκοπός, το νόημα της πολιτικής. Η συνεισφορά στην κοινωνία και τον πολίτη. Μόνο έτσι μπορεί αυτός που εμπλέκεται με την πολιτική να βοηθήσει και τη χώρα του.

Υπάρχει βέβαια και μια προυπόθεση για να συμβούν όλα αυτά. Πρέπει να υπάρχει αγάπη. Μεγάλη αγάπη, σε όλες τις εκφάνσεις της προς όλες τις κατευθύνσεις. Πρέπει δηλαδή, κάποιος να αγαπάει τη χώρα του πολύ, κατ’ επέκταση να αγαπάει τους συμπολίτες του, σε βαθμό που θα νοιώθει την ανάγκη να τους συμπαρασταθεί, αλλά και να κατανοεί τα προβλήματα της κοινωνίας και να θέλει να κάνει κάτι για αυτά. Ακόμα και αν αυτά είναι δομικά και δυσχερώς μεταλλάξιμα. 

Θεωρώντας εαυτόν, βαθιά πολιτικό ον, ένοιωσα αυτή ακριβώς την ανάγκη, της έμπρακτης συμμετοχής στα κοινά, καθώς δεν αντέχω άλλο πλέον να βλέπω να διοικεί την πατρίδα μου ο παραλογισμός, η χαριστική αντιμετώπιση επιζήμιων συμπεριφορών και δυστυχώς σε κάποια θέματα η προδοτική συμπεριφορά, τόσο ιδεών όσο και ανθρώπων αλλά και ιδεών. Δεν δέχτηκα, ούτε πρόκειται και να δεχτώ να υποτιμούν τη νοημοσύνη μου άνθρωποι που δεν έχουν εργαστεί ούτε μία μέρα στη ζωή τους, που δεν μπορούν να κατανοήσουν τις ανάγκες των πολιτών αυτής της χώρας και ακόμα χειρότερα να τους εξαπατούν πραγματοποιώντας δεσμεύσεις που δεν προτίθενται να τηρήσουν. Πόσα χρόνια πλέον, ανεχόμαστε όλοι εμείς, κόμματα και πολιτικούς που δεν ενδιαφέρθηκαν για τίποτε άλλο από το προσωπικό τους συμφέρον και την ατομική τους ευημερία και αδιαφόρησαν για το κοινό καλό και την ίδια την ουσία της πολιτικής, δηλαδή εμάς τους ίδιους. Αυτού του είδους οι πολιτικοί, δεν είναι κάποιο ελληνικό εφεύρημα, αλλά ευδοκιμεί σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα πολιτικά συστήματα, αρκεί να ευνοεί την διατήρησή των, η αδράνεια και οι λανθασμένες επιλογές των πολιτών. 

Αυτό μάλιστα είναι το μοναδικό που θέλω να ζητήσω. Η ψήφος πρέπει να είναι θετική κατ’ αρχήν αλλά και σταθμισμένη σωστά. Ο κάθε Έλληνας πολίτης πρέπει να ψηφίζει κατά συνείδηση, όποιον υποψήφιο Βουλευτή και όποιο κόμμα επιθυμεί. Οφείλει όμως, ειδικά τη σημερινή εποχή όπου δεν υπάρχει περιορισμός στην πληροφορία και την ενημέρωση, να ελέγχει εξονυχιστικά τον εκλεκτό της επιλογής του, ώστε να αισθάνεται ασφαλής, τόσο πριν την ώρα της κάλπης όσο και μετά από αυτή. Σε διαφορετική περίπτωση η ευθύνη θα είναι μοιρασμένη ισομερώς και όπως και με το γνωστό ρητό με το ταμείο, μετά την απομάκρυνση από αυτό, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Μην μένετε στα λόγια που θα ακούσετε από ένα πολιτικό, μην επηρεαστείτε από την κομματική γραμμή που ίσως δοθεί και με γνώμονα τη λογική και την έρευνά σας, επιλέξτε τον/την ή τους καλύτερους δυνατούς. Εξάλλου στο λάθος όλοι έχουμε δικαίωμα, όπως και στη διαμαρτυρία ειδικά ως Έλληνες. Ας έχουμε όμως και αυτογνωσία του τι πράττουμε και τι απαιτούμε και περιμένουμε. 

Προσωπικά δεσμεύομαι απέναντι σε καθέναν ξεχωριστά, πως ευσυνείδητα θα υπηρετήσω το θεσμό που θα μου ανατεθεί, εάν με τιμήσουν οι συμπολίτες μου με την εμπιστοσύνη τους στις επερχόμενες εκλογές της 7ης Ιουλίου. Δεν εισήλθα στο χώρο της πολιτικής εξαιτίας κάποιας έπαρσης ή υπέρμετρης φιλοδοξίας. Εισήλθα εξαιτίας αυτής ακριβώς της εσωτερικής μου ανάγκης που άσβεστα καίει και θα μείνω για όσο καιρό μου δίνει δύναμη ο Θεός και με στηρίζουν οι συμπολίτες μου. 

Δικηγόρος