Το dimotisnews συναντήθηκε και συνομίλησε με τους Προέδρους, κ. Δημήτρη Γιαννακόπουλο του Οικισμού Προβάλινθου και τον κ. Διονύσιο Καπνίση της Συντονιστικής Επιτροπής κατοίκων, καθώς και με τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων, οι οποίοι μ’ εμφανή αγανάκτηση καταγγέλλουν «τη μεγάλη αδικία που γίνεται σε βάρος εκατοντάδων οικογενειών και μίας περιοχής, όπου υπάρχουν νόμιμες άδειες αγοράς  κατάτμησης και πολεοδόμησης πριν το Σύνταγμα του 1975.

Τη ρήση του αείμνηστου Αντώνη Τρίτση: «να στήσουμε ηρώο στον αυθαίρετο οικιστή» ανέφεραν οι κάτοικοι, αν και όπως επεσήμαναν «Δεν είμαστε καθόλου αυθαίρετοι και πάντως, όχι περισσότερο από γείτονές μας, οι οικισμοί των οποίων μπήκαν στο σχέδιο. Εμείς εμπιστευτήκαμε 70 χρόνια πριν, το Υπουργείο Γεωργίας, όταν έδωσε το πράσινο φως -με απόλυτα νόμιμες διαδικασίες- για τη δημιουργία του Αγροτικού Συνεταιρισμού, σ’ έναν τόπο που έτσι κι αλλιώς, καλλιεργούνταν ανέκαθεν. Ήρθαμε εδώ, επενδύσαμε, στήσαμε τις ζωές μας, με αποτέλεσμα να έχουμε εγκλωβιστεί, να ταλαιπωρούμαστε χωρίς να βρίσκουμε άκρη και ουσιαστικά να βρισκόμαστε κατεστραμμένοι σε ομηρία».

Πριν τις πυρκαγιές του 2018, από τις οποίες καταστράφηκε το 70% των κατοικιών, ο Προβάλινθος αποτελούσε έναν «ζωντανό» και οργανωμένο οικισμό βασισμένο σ’ έναν σχεδιασμό - πρότυπο (του κ. Δοξιάδη) με 166 σπίτια, δρόμους 10 - 14 μ., οικόπεδα 1.300 μ., κοινόχρηστους χώρους (στο 30% της έκτασης) επτά πλατείες, χώροι αθλοπαιδιών, Εκκλησία και Πυροσβεστικό Σταθμό.

Έχει την αξία του να σημειωθεί ότι ο οικισμός δεν βρίσκεται απομονωμένος και ξεκομμένος σε κάποιο βουνό, αλλά ανάμεσα σε δύο κατοικημένες περιοχές, τον Νέο Βουτζά και την Αγία Μαρίνα, ενώ εφάπτεται της λεωφόρου Μαραθώνος. «Η φωτιά δεν έκανε διακρίσεις σ’ εντός κι εκτός σχεδίου κτήματα και περιουσίες, παρά έκαψε και κατέστρεψε αδιακρίτως. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κίνδυνος να ξανακαούμε είναι ορατός, εφόσον δεν μας βάλουν στο σχέδιο, να επισκευάσουμε τα σπίτια μας, να ζούμε εδώ να καθαρίσουμε τα οικόπεδά μας, να φυτέψουμε δέντρα και να προσέχει ο καθένας τη γειτονιά του,  αναφέρουν χαρακτηριστικά οι κάτοικοι, οι οποίοι εύλογα αναρωτιούνται: «Βάσει ποιων στοιχείων έκριναν το Μάτι ως εντάξιμο;

Ποια είναι αλήθεια, τα κριτήρια νομιμοποίησης της περιοχής; Το γεγονός ότι εκεί είχαμε τους περισσότερους νεκρούς - θύματα; Η μήπως, απλά υπολογίστηκαν οι ψήφοι;».

Για την αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών, οι κάτοικοι ξεκαθάρισαν ότι σέβονται βαθύτατα τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν δικούς τους στις φονικές πυρκαγιές, εκτιμώντας πάντως, ότι με αυτήν την τακτική δεν είναι εύκολο ν’ αποφευχθεί μία αντιπαλότητα και κόντρα στους γειτονικούς οικισμούς, που θα εμπλέξει σε ανώφελες έχθρες, χωρίζοντας τους πολίτες σε δύο κατηγορίες: τους ευνοημένους και τους «ριγμένους».

«Το χειρότερο απ’ όλα» συνεχίζουν οι κάτοικοι «είναι ότι -σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα- δεν μας επιτρέπεται ούτε να κατεδαφίσουμε ούτε να επισκευάσουμε τα κατεστραμμένα κτίσματα, για τα οποία πληρώνουμε κανονικά φόρους και λογαριασμούς, τόσο στο Κράτος όσο και στον Δήμο! Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι υπάρχει σχέδιο δήμευσης των περιουσιών μας, ώστε να δημιουργηθούν πάρκα και χώροι αναψυχής, που θ’ απολαμβάνουν οι... ισχυροί και προνομιούχοι γείτονές μας, των οποίων οι εκτάσεις θ’ αποκτήσουν υπεραξία, εξαφανίζοντας τελικά, από τον χάρτη, τον δικό μας οικισμό! Αυτό που ζητάμε, είναι ο χαρακτηρισμός ως αμιγούς κατοικίας με ήπιο συντελεστή δόμησης 0,15 που προστατεύει και αναβαθμίζει το Περιβάλλον. Ζητάμε δηλαδή, αυτό που μας είχε εγκρίνει ο Οργανισμός Αθήνας του ΥΠΕΧΩΔΕ το 2008 στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του πρώην Δήμου Νέας Μάκρης και επίσης άδειες για να επισκευάσουμε και να οικοδομήσουμε τα καμένα σπίτια μας».

Καταλήγοντας, οι κάτοικοι εμφανίστηκαν αποφασισμένοι να μην εγκαταλείψουν τον αγώνα τους -έναν αγώνα ζωής- και να εξαντλήσουν τα νόμιμα μέσα ενστάσεων και διεκδικήσεων, πιστεύοντας παράλληλα, ότι εάν οι ιθύνοντες επανεξετάσουν με προσοχή το ζήτημα και αναλύσουν τα στοιχεία, θα χειριστούν την υπόθεση με ισονομία και δικαιοσύνη «αφού εκείνο που απαιτείται και μπορεί να δώσει άμεση λύση, είναι πολιτική βούληση».