«Από μικρή ηλικία πριν ακόμα μπω σε θεατρικές ομάδες πράγμα το οποίο συμβαίνει σε ανθρώπους που έχουν μία τάση προς τις τέχνες, σαν η ζωή τους αφήνει από πολύ μικρούς κάποια υπονοούμενα. Εγώ από μικρός είχα μία αγάπη στο παιχνίδι, μου άρεσαν τα παιχνίδια ρόλων, οι ιστορίες, τα παραμύθια, θεωρώ ότι όλα αυτά δημιούργησαν μία σχέση με τη φαντασία μου και αργότερα όταν μέσω του σχολείου είχα την ευκαιρία να μπω σε θεατρικές ομάδες και να ασχοληθώ, άρχισα να βλέπω ότι είναι και ένα πράγμα στο οποίο νιώθω ολοκληρωμένος, οπότε από εκεί νομίζω ξεκίνησε... από μικρή ηλικία, εκεί στο δημοτικό».

«Ήμουνα καλός μαθητής στο σχολείο, είχα τάση στα φιλολογικά μαθήματα, αλλά μου άρεσε και η επιστήμη. Ήθελα να σπουδάσω και κάτι άλλο, θεωρώ ότι είναι και κόμματι της γενικότερης μόρφωσης και προέκυψε κάπως φυσικά, η νομική είναι μια επιστήμη πολύ ευρεία, μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα, εγώ δεν μπήκα αρχικά με την πρόθεση να γίνω δικηγόρος, μπήκα με ένα ενδιαφέρον κοινωνικό, πιο πολύ στην αρχή έλεγα ότι εμένα θα με αφορούν μαθήματα που έχουν να κάνουν με πολιτική, το συνταγματικό, αλλά τελικά μέσα μπορώ να πω ότι βρήκα πράγματα που μου άρεσαν ακόμα περισσότερο, υπό άλλες συνθήκες θα ασκούσα το επάγγελμα, ευτυχώς κατάφερα επειδή η νομική δεν έχει υποχρεωτική παρακολούθηση να την τελειώσω, έδινα παράλληλα μαθήματα και με τη δραματική σχολή. Πηγαίνοντας εκεί υπήρχε μία διαχείριση χρόνου, έπρεπε να γίνει παράλληλα αυτό το πράγμα, να διαβάζω για την νομική και να πηγαίνω στη δραματική, δεν προλάβαινα να παρακολουθήσω την νομική, αλλά χάρηκα πολύ που έδωσα το τελευταίο μάθημα το πέρασα και πήρα το πτυχίο μου».

«Ο Δημήτρης Λάλος είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός με έξυπνο χιούμορ, παίζει πολύ κινηματογραφικά, ο τρόπος που μπορεί να κάνει εναλλαγή από το ένα ύφος στο άλλο είναι κάτι απίστευτο. Είναι χαρά και τιμή να παίζει κάποιος μαζί του.

Οι εξαιρετικές σχέσεις μας είναι νομίζω ότι αυτό είναι και το μυστικό της επιτυχίας της σειράς. Οι νεότεροι έχουμε βρει ένα τρόπο να περνάμε πολύ όμορφα μαζί και με τους μεγαλύτερους, που όπως να το κάνεις όταν υπάρχει μια διαφορά ηλικίας είναι κάπως αμήχανο το πώς θα αλληλεπιδράσεις, παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι επικοινωνούμε απίστευτα, δηλαδή το κλίμα μεταξύ των ηθοποιών πίσω από τις κάμερες είναι εξαιρετικό».

«Η προσωπική ζωή χωράει παντού, έρχεται ως φυσική ανάγκη. Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν έχω και τόσα πολύωρα γυρίσματα, θα κάνω δεκάωρα γυρίσματα, αλλά όχι κάθε μέρα, έτσι μπορώ να ρυθμίζω και άλλα πράγματα της καθημερινότητας, όπως συναντήσεις με φίλους με την κοπέλα μου».

«Η πρώτη φορά που εγώ χρειάστηκε να επεξεργαστώ το θέμα της διαφορετικότητας ήταν στην σχέση του Μάνου με την Κλαίρη. Εκεί εντάσσεται το θέμα της αναπηρίας ενός τυφλού ατόμου. Για μένα αυτό που έπρεπε να φανεί, ήταν ότι μιλάμε για ένα άτομο το οποίο έχει φαινομενικά μία εξωτερική αδυναμία παρόλα αυτά έχει και μία μεγάλη εσωτερική δύναμη και έναν τρόπο να κινείται στη ζωή πολύ πιο ανεξάρτητα από τον Μανώλη. Αν το δεις και από πλευράς status, στην σκηνή ο αδύναμος συνήθως είναι ο Μανώλης, η διαίσθηση που έχει η Κλαίρη είναι τρομερή, καταλαβαίνει ότι ο Μανώλης δεν είναι προβληματικός, αλλά μια ιδιαίτερη προσωπικότητα».

«Ο Μανώλης είναι ένα εξαιρετικά ευφυές άτομο. Αυτό που με συγκινεί είναι ότι παρά την ευφυία του, είναι μεγαλωμένος σε μία κοινωνία που αυτές οι αρετές δεν έχουν καμία αξία και λόγω μειωμένης αυτοεκτίμησής του δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την αξία του».

«Καταρχάς να τονίσω ότι η όραση της Θάλειας είναι κανονική, δεν έχει κάποια αναπηρία. Πριν τα γυρίσματα συναντηθήκαμε με την παραολυμπιονίκη Καρολίνα Πελεγκρίτου η οποία μας βοήθησε να μπούμε στο "πετσί του ρόλου"».

«Την αναγνωσιμότητα που προέκυψε τη διαχειρίζομαι με ψυχραιμία, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να χτίσω μια σχέση με τον κόσμο πάνω σε καλλιτεχνικό υπόβαθρο, δεν με ενδιαφέρει η δημοσιότητα, μου αρέσει απλά να νιώθω την αγάπη του κοινού».

«Και εγώ Κωνσταντίνε, ελπίζω να τα πούμε σύντομα!».