8 Μαρτίου. Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Μια ημέρα γιορτής, τιμής, μνήμης, ενεργοποίησης. Μία υπενθύμιση, για τις διαρκείς μάχες ενός αγώνα, που δίνουν οι γυναίκες καθημερινά, σε όλο τον κόσμο, στο οικογενειακό τους περιβάλλον, στον χώρο εργασίας τους, σε πολιτικό επίπεδο ή και πίσω από κλειστές πόρτες. Όλα αυτά μαζί. 

Σήμερα, βλέπουμε ολοένα και περισσότερα περιστατικά έμφυλης βίας να κατακλύζουν την κοινωνία μας, διαβάζουμε για δολοφονίες γυναικών σε όλη την υφήλιο, για περιστατικά παρενόχλησης, κακοποίησης και βίας κάθε είδους.

Φέτος, η 8η Μαρτίου δεν θα πρέπει να είναι απλά μια επέτειος αλλά είναι η στιγμή να κάνουμε μια νέα αρχή και να υψώσουμε το ανάστημά μας. Υπήρξαν γυναίκες που το τελευταίο διάστημα έκαναν το βήμα αυτό. Έσπασαν τον κύκλο της σιωπής και έδειξαν τον δρόμο σε πολλές άλλες, για να μιλήσουν για αυτό που τους συνέβη χωρίς φόβο, χωρίς ενοχή, χωρίς ντροπή και προκαταλήψεις. Μίλησαν εκείνες, για να προστατεύσουν όλες τις υπόλοιπες. Όρθωσαν το ανάστημα τους για το πως δεν πρέπει να υπάρχει ανοχή πια στη σωματική, ψυχολογική και λεκτική βία από όποιον και αν προέρχεται.

Σήμερα, όλες εμείς, οφείλουμε να συνεχίσουμε, δυναμικά, στον δρόμο της διεκδίκησης και της ισότητας. 

Να σταθούμε η μία δίπλα στην άλλη, με τρόπο ουσιαστικό και να αποδείξουμε ότι έχουμε ΦΩΝΗ. Φωνή, δυνατή και ισχυρή.  

Να γίνουμε η φωνή για τις γυναίκες, που φοβούνται να εκφράζουν τη δική τους. Να κατακτήσουμε το δικαίωμα να σκεφτόμαστε και να μιλάμε ελεύθερα. Να καταρρίψουμε τα στερεότυπα από όπου και αν προέρχονται. Να διεκδικήσουμε το δικαίωμα να έχουμε ίσα δικαιώματα. 

Η εποχή μας προβάλλει αυτή την αλλαγή. Την αλλαγή της κουλτούρας και των νορμών, που συνδέουν το φύλο με τις ικανότητες ή τις δεξιότητες. Τα στερεότυπα σε κάθε επίπεδο είναι βαθιά ριζωμένα στην κοινωνία μας και είναι ευθύνη μας να τα αποδομήσουμε, να τα εξαλείψουμε. Καθημερινά, οι ρόλοι τους οποίους καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας είναι πολυεπίπεδοι. Ως μητέρες, σύζυγοι, εργαζόμενες, αδελφές, φίλες, ενεργά μέλη της κοινωνίας, δίνουμε τον αγώνα μας για να σταθούμε έμπρακτά δίπλα στο «δυνατό φύλο» και να αποτελούμε παράδειγμα για την οικογένεια μας και τον περίγυρό μας.

Αν θέλουμε, ωστόσο να δημιουργήσουμε κοινωνίες, που να κοιτούν μπροστά χρειαζόμαστε εξίσου άνδρες και γυναίκες. Στην χώρα μας, έχουμε ευτυχώς κάνει σπουδαία βήματα για να ξεπεράσουμε το καθεστώς, που υποδεικνύει πώς μια γυναίκα πρέπει να ασχολείται μόνο με το σπίτι της ή την εργασία της. Η γυναίκα θα πρέπει ισότιμα να διεκδικεί τη θέση της σε κοινωνικό επίπεδο, να ασχολείται με τα κοινά και να χρησιμοποιήσει τη δύναμη και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της με στόχο την αλλαγή που θέλει να επέλθει. 

Και εδώ καταλήγουμε για ακόμη μια φορά, στο εξής. Αν προσπαθήσουμε όλες μαζί, θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε νέα δεδομένα για κοινωνίες πιο ανθρώπινες και ισότιμες. Αξίζει να το προσπαθήσουμε, γιατί όλα αυτά αφορούν ότι πιο πολύτιμο έχουμε. Την επόμενη γενιά…