Η Ελένη Παπαγεωργίου στο βιβλίο της «Ο παππούς μου και εγώ», με διάθεση νοσταλγική, λόγο αβίαστο και κελαρυστό, μας διηγείται τις περιπέτειες, τις εντυπώσεις, τα συναισθήματα του μικρού εγγονού που έζησε στο νησί του παππού του. Μας ξετυλίγει τα βιώματα από την επαφή του με το αγνό φυσικό περιβάλλον, με την Παράδοση, με τα ήθη και τα έθιμα του τόπου, αλλά και το ξάφνιασμα από τη συνάντηση με την Προσφυγιά και τον πόνο!

Κάθε σελίδα του βιβλίου είναι γεμάτη με εικόνες, με συγκινήσεις, με μνήμες, με αρώματα, ακόμα και με ήχους από τραγούδια που αγαπήσαμε, από το νερό που κυλά, από το αεράκι που φυσά, από τις φωνές των παιδιών που παίζουν μπάλα στη μεγάλη αυλή, χωρίς να νοιάζονται αν είναι λευκά ή μαυράκια οι συμπαίχτες τους.

Ο πεντάχρονος εγγονός περιγράφει, προβληματίζεται, συγκινείται και ωριμάζει μέσα από τις καθημερινές εμπειρίες. Πρωταγωνιστής είναι ο παππούς, ο οποίος ως θεματοφύλακας ηθικών αξιών, ιστορικής συνείδησης και συναισθηματικού πλούτου, γίνεται η γέφυρα που ενώνει το Παρελθόν με το Παρόν.

Το βιβλίο απευθύνεται όχι μόνο σε παιδιά, αλλά και σε μεγάλους. Σαγηνεύει τον αναγνώστη με την εικονοπλαστική του γλώσσα, το λυρικό ύφος, τον αυθορμητισμό, την αγάπη για την Παράδοση και τη Φύση! Ένα βιβλίο για όλους!