Να με συγχωρήσουν οι θιγόμενοι αλλά υπάρχουν και όρια στην λογική, την διαστρέβλωση, και την υποτίμηση του κοινού Νού.

Όσο δεν υπάρχει θεσμοθετημένη απόφαση από το Δημοτικό Συμβούλιο Μαραθώνα καταδίκης της δολοφονίας του Γρήγορη Λαμπράκη το 1963 το όλο δρώμενο (σ.σ. Εκδήλωση για τον Γρηγόρη Λαμπράκη την Παρασκευή 4 Ιουνίου στο Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου) από εμένα προσωπικά θεωρείται μια τεράστια πολιτική υποκρισία της συμπολίτευσης.

Έχω πολλούς Φίλους που είναι εκλεγμένοι Δημοτικοί σύμβουλοι, αυτό όμως με ξεπερνά.

Θα τους στεναχωρήσω αλλά οι Αρχές μου είναι Αρχές που τις κρατώ, τις εκφράζω, και τις υποστηρίζω.

Δεν γίνεται να είσαι και φιλο-νατοϊκός και ειρηνιστής.

Δεν γίνεται να (αναγνωρίζεις) ένα θύμα του παρακράτους της δεξιάς χωρίς να καταδικάζεις την Δεξιά πολιτική.

Δεν γίνεται να είσαι πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου για πολλά πολλά χρόνια με ένα χουντικό Δήμαρχο και να υποκρίνεσαι επίσημα κιόλας πως αναγνωρίζεις την θυσία ενός βουλευτή της Ε.Δ.Α..

Και το πιο κατάπτυστο είναι το εξής αφήγημα:

Δεν μπορεί να συρρικνώνεις μια παγκόσμια προσωπικότητα όπως ο Γρηγόρης Λαμπράκης σε μία τοπική μικροπολιτική επικοινωνιακή φιέστα.

Μια φιέστα που την επόμενη ημέρα θα ξεχάσουν όλοι η μη αντικειμενικοί γνώστες της υπόθεσης της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη.

Κάτοικος Νέας Μάκρης