Κάθε φορά που περνάω -ως μόνιμος κάτοικος της Νέας Μάκρης- έξω από το χώρο του Αθλητικού και Πολιτιστικού Πάρκου και αντικρίζω τους ερμητικά σβηστούς και αραχνιασμένους πυλώνες του κολυμβητηρίου της πόλης μας, δεν σας κρύβω ότι εξοργίζομαι, αισθάνομαι την αγανάκτηση να με κυριεύει!

Δεκαπέντε χρόνια στο χώρο της κολύμβησης, έχοντας μάλιστα και εμπειρία από τις δομές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο Δήμο Αμαρουσίου, θεωρώ αδιανόητο να μην έχει βρεθεί ακόμη λύση προκειμένου ένα κολυμβητήριο-κόσμημα να μην μπορεί να λειτουργήσει και να έχει μετατραπεί σε μια εγκατάσταση–φάντασμα, που απλά μας θυμίζει τις προοπτικές μιας πόλης που παραμένει εδώ και χρόνια κλινικά νεκρή.

Ως άνθρωπος του αθλητισμού, ως αθλήτρια του στίβου και ως πολίτης της Νέας Μάκρης, δεν μπορούσα να παραμείνω άλλο αδρανής. Η υποψηφιότητα ενός καθαρού και έντιμου ανθρώπου, όπως ο Σπύρος Λιβαθινός, απλά αποτέλεσε την ώθηση που χρειαζόμουν για να δραστηριοποιηθώ για πρώτη φορά σε μια εκλογική διαδικασία.

Άλλωστε, το πρόβλημα του κολυμβητηρίου και η ουσιαστική απαξίωση των περισσότερων αθλητικών εγκαταστάσεων του Δήμου μας ήταν και ο λόγος για τον οποίο συναντήθηκα μαζί του, υπό ένα διαφορετικό πρίσμα. Ο Λιβαθινός με έκανε από την πρώτη στιγμή να αισθανθώ μέλος μιας αληθινής ομάδας. Και ο Δήμος Μαραθώνος χρειάζεται περισσότερο από ποτέ όλα εκείνα τα στοιχεία που τον χαρακτήριζαν ως προπονητή: Χρειάζεται έναν Δήμαρχο που να δίνει αξία στην αίσθηση της ομάδας, να ξέρει να τη διοικεί, να την οργανώνει, να απομονώνει άτομα που θα απειλούν με διάσπαση τη συνοχή της και να κόβει από τις ρίζες όποιες κλίκες τείνουν να γεννηθούν.

Τους ανθρώπους τους κρίνω από τη φυσιογνωμία τους. Από τα μάτια τους. Από την καθαρότητα του βλέμματός τους. Το ίδιο έκανα και με τον Σπύρο Λιβαθινό. Γι’ αυτό και στέκομαι δίπλα του σε έναν αγώνα που φιλοδοξούμε να οδηγήσει την πόλη μας στην πολυπόθητη αναγέννησή της.

Προσωπικό μου στοίχημα να συμβάλλω όσο περισσότερο μπορώ με την εμπειρία και τις γνώσεις μου στη δημιουργία μιας αθλητικής κοινότητας που θα βοηθάει τους ακούραστους εθελοντές εργάτες των συλλόγων μας (που δίνουν καθημερινά και την ψυχή τους για τα παιδιά μας) και θα θέτει στο περιθώριο κερδοσκόπους που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις εις βάρος μικρών σε ηλικία αθλητών και των οικογενειών τους.

Θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις προκειμένου ο αθλητισμός να γίνει βασικός πυλώνας άνθισης ολόκληρης της κοινωνίας μας. Προκειμένου κάθε μας αθλητική εγκατάσταση να αποκτήσει ζωή! Είμαστε η γενέτειρα του μαραθωνίου δρόμου, είμαστε η μοναδική πόλη στον πλανήτη που έχει χαρίσει το όνομά της σε ολυμπιακό αγώνισμα, πρέπει κάποια στιγμή να αποκτήσουμε και τον αθλητισμό που αρμόζει στην ιστορία μας!

Με εκτίμηση,