Έχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια από τη μέρα που επέλεξα να μετατρέψω το εξοχικό μου στη Νέα Μάκρη σε μόνιμη κατοικία. Παρότι εξασκούσα πάντα τα πολιτικά μου δικαιώματα στον Δήμο μας, έγινα κι εγώ μέτοικος από την Αθήνα το 2004, καθώς σε όλους όσοι είχαμε μεγαλώσει σε ένα αστικό περιβάλλον, η ζωή εδώ φάνταζε ονειρική. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπήρξαν, το συγκεκριμένο όνειρο δεν διαψεύστηκε ποτέ. Γι’ αυτό, άλλωστε, επέλεξα να διατηρήσω και την οικογένεια και την επιχείρησή μου στη Νέα Μάκρη.

Παρότι όμως ο Δήμος μας προσφέρει ιδανικές συνθήκες για το μεγάλωμα των παιδιών μας (καθημερινή επαφή με τη φύση, στενό κοινωνικό περιβάλλον) η στέρηση από σημαντικές ευκαιρίες άθλησης και δημιουργικής απασχόλησης που απολαμβάνουν τα παιδιά ενός μεγάλου αστικού κέντρου, αποτελούσε πάντα μια πηγή προβληματισμού και απογοήτευσης. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι η συγκεκριμένη πραγματικότητα φάνταζε κάπως περίεργη, δεδομένης της μικρής χιλιομετρικής απόστασης που χωρίζει την περιοχή μας από το κέντρο της Αθήνας.

Ως επιχειρηματία με δυσκόλευε πάντα η έλλειψη συντονισμού στις υπηρεσίες του Δήμου (για παράδειγμα, η ελλιπής συντήρηση των δικτύων είχε εξελιχθεί σε Γολγοθά), με στεναχωρούσε η μη αξιοποίηση των πόρων του Δήμου και η έλλειψη στήριξης της επιχειρηματικότητας. Σε μια περίοδο που και λόγω οικονομικής κρίσης οφείλαμε να δημιουργήσουμε έναν Δήμο επαγγελματικών ευκαιριών για τη νεολαία μας, αφήσαμε να μαραζώσει η τοπική μας οικονομία και να λειτουργεί αποτρεπτικά στους νέους της περιοχής μας.

Η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με αυτά τα προβλήματα, ήταν στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών μου σπουδών με αντικείμενο τη Διοίκηση του Αθλητισμού, καθώς η συγγραφή της τελικής μου εργασίας αφορούσε την κατάθεση συγκεκριμένης πρότασης για την καλύτερη αξιοποίηση του Αθλητικού και Πολιτιστικού Πάρκου της Νέας Μάκρης. Από εκείνη την εποχή άρχισα να οραματίζομαι πως θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα ο όμορφος αυτός Δήμος. Στην πορεία, ως μητέρα και επιχειρηματίας κατέγραφα και οραματιζόμουν όλο και περισσότερες πιθανές βελτιώσεις. Όλα έμεναν όμως στη σφαίρα της φαντασίας γιατί δεν παρατηρούσα την ανάλογη διάθεση από την ηγεσία του Δήμου. Μόνο μικρές ξέπνοες προσπάθειες.

Μπορώ να αντιληφθώ στρατηγική σκέψη, αποφασιστικότητα και δυναμισμό στη θέση στόχων και στην εφαρμογή των αποφάσεων. Η ίδια η φιλοσοφία του συνδυασμού «ΣΥΜΜΑΧΙΑ» συνάδει με τους οραματισμούς που τόσα χρόνια είχα για τη ζωή στον Δήμο Μαραθώνος.

Θεώρησα, λοιπόν, ότι έφτασε πλέον η ώρα να συνδράμω όσο περισσότερο ενεργά μπορώ με τις γνώσεις μου, την εμπειρία μου και την προσπάθειά μου στη βελτίωση του παρόντος αλλά και του μέλλοντος της πόλης που ζούμε. Για εμάς τους ίδιους, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.

Με εκτίμηση,