Πριν από πέντε χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας του Δήμου Μαραθώνα, θέλησε να απεγκλωβίσει την -σε ελεύθερη πτώση- πόλη μας από την αδράνεια των τελευταίων ετών, επιλέγοντας να αντικαταστήσει το παλιό με το καινούργιο.

Δυστυχώς, ο άνθρωπος που εμπιστευτήκαμε, αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών μας.

Στις εκλογές του Μαΐου που έρχονται έχουμε δύο δρόμους να επιλέξουμε. Είτε γυρίζουμε ξανά στο παλιό και στις συνθήκες που οι ίδιοι οι κάτοικοι του Δήμου Μαραθώνα αποφασίσαμε το 2014 ότι κρατούσαν τον τόπο μας αλυσοδεμένο σε μια πορεία οπισθοδρόμησης, είτε επενδύουμε στο καινούργιο, στο νέο, στο σύγχρονο, όντας όμως πολύ πιο προσεκτικοί στον άνθρωπο που θα ηγηθεί της συγκεκριμένης προσπάθειας, με στόχο την φυγή προς τα μπρός.

Όσοι γνωρίζουν την πολυετή πορεία μου στην κοινωνία, αντιλαμβάνονται ότι στα δικά μου μάτια η συγκεκριμένη επιλογή αποτελεί μονόδρομο. Το παλιό ανήκει στο παρελθόν, έχει κριθεί και κανένας, δεν πρέπει να το επαναφέρει από τη ναφθαλίνη. Αν αφήσουμε την κοροϊδία που υποστήκαμε, να σβήσει την ορθότητα μιας σωστής επιλογής και να εκτροχιάσει την πορεία της πόλης μας προς μια σύγχρονη διοίκηση, τότε η ζημιά για τον Δήμο μας θα είναι ακόμη μεγαλύτερη από αυτή που όλοι μας αντιλαμβανόμαστε.

Η Συμμαχία του Σπύρου Λιβαθινού πρεσβεύει στα δικά μου μάτια έναν σύγχρονο κοινωνικό φάρο που μπορεί να επαναφέρει το Δήμο Μαραθώνα σε μια ρότα ανάπτυξης και δημιουργίας.

Ενώνοντας τις δυνάμεις και τις γνώσεις μου, με τις αντίστοιχες ενός πετυχημένου και χωρίς εξαρτήσεις ανθρώπου, που με κάθε τρόπο επιχείρησε να αναχαιτίσει τα κακώς κείμενα, αδιαφορώντας για καρέκλες και κάθε μορφής εξουσία, θεωρώ ότι πράττω το αυτονόητο καθήκον απέναντι σε όλους τους ανθρώπους που αγωνιούν για το αύριο των παιδιών και των οικογενειών τους.

Ως κάτοικος του Νέου Βουτζά, αισθάνομαι ότι η συγκεκριμένη επιλογή είναι σε θέση να αποτελέσει το στήριγμα που χρειαζόμαστε όλοι μας, προκειμένου να επουλώσουμε σιγά–σιγά τις πληγές που άφησε πίσω του ο πύρινος εφιάλτης. Μαζί με έναν άνθρωπο που έμπρακτα και από την πρώτη στιγμή βρέθηκε δίπλα μας στη μάχη με τις φλόγες, που μοιράστηκε τον πόνο και την αγωνία μας και που διαθέτει και το όραμα και τις δυνάμεις για να αναγεννήσει τον τόπο από τις (κυριολεκτικές και μεταφορικές) του στάχτες!

Ας μετατρέψουμε, λοιπόν, τη ΣΥΜΜΑΧΙΑ σε έναν φορέα κοινωνικής εξέγερσης, σε έναν φορέα κοινωνικής ελπίδας κι ας δώσουμε τη δυνατότητα στην πόλη μας να αναπνεύσει ξανά το οξυγόνο της ανάπτυξης και της προοπτικής.

Με πρόγραμμα επεξεργασμένο, στόχους εφικτούς, θέληση αέναη και γνώση πολύπλευρη, μπορούμε και θα το πράξουμε.

Με εκτίμηση,