Το κυβερνητικό πρόγραμμα «Επιστροφή Ενοικίου» έχει προκαλέσει ένα κύμα αντιδράσεων, καθώς εμφανίζεται ως μια υποτιθέμενη οικονομική βοήθεια για σχεδόν ένα εκατομμύριο ενοικιαστές, αλλά στην πραγματικότητα αποδεικνύεται απογοητευτικό.
Σύμφωνα με καταγγελίες, πολλές οικογένειες που πληρώνουν ενοίκιο ύψους 500 και 600 ευρώ τον μήνα, τελικά λαμβάνουν μόλις 50 ή 60 ευρώ επιστροφή, ένα ποσό που είναι όχι μόνο ανεπαρκές, αλλά και προσβλητικό για την κρίση που βιώνουν.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι έχουν πιστωθεί περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ σε 886.000 δικαιούχους, με μέσο ποσό ενίσχυσης τα 225 ευρώ. Ωστόσο, αυτοί οι αριθμοί δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Το μέτρο βασίζεται στο δηλωθέν ενοίκιο στα μισθωτήρια και στη φορολογική δήλωση, που συχνά είναι σημαντικά χαμηλότερο από το πραγματικό ποσό που καταβάλλεται. Ως αποτέλεσμα, χιλιάδες ενοικιαστές που πληρώνουν υψηλότερα ενοίκια βρίσκονται αντιμέτωποι με επιστροφές που δεν ανταγωνίζονται ούτε το κόστος ενός σχολικού λογαριασμού.
Αυτή η κατάσταση δεν είναι καινούργια. Εδώ και χρόνια, το κράτος γνωρίζει ότι στη μισθωτική αγορά επικρατεί μια διπλή πραγματικότητα: ένα επίσημο μίσθωμα για φορολογικούς σκοπούς και ένα πραγματικό μίσθωμα, το οποίο είναι συχνά πολύ υψηλότερο. Παρ' όλα αυτά, αντί να αναλάβει δράση για την ενίσχυση της διαφάνειας και της προστασίας των ενοικιαστών, η κυβέρνηση φαίνεται να αγνοεί το πρόβλημα και να προχωρά σε μέτρα που ενισχύουν την υποδηλωση και επιβραβεύουν τους ιδιοκτήτες.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουμε μισθωτές που καταβάλλουν 600, 700 ή και 800 ευρώ το μήνα να λαμβάνουν επιστροφές των 60, 70 ή 80 ευρώ. Αυτά τα ποσά είναι εντελώς ανεπαρκή και δεν καλύπτουν ούτε τις βασικές ανάγκες τους. Για πολλούς, η υποτιθέμενη «στήριξη» έχει πλέον μετατραπεί σε απογοήτευση και αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα κυβερνητικής αδιαφορίας απέναντι στην πραγματικότητα της ακρίβειας και της στεγαστικής κρίσης.
Η αντιπολίτευση έχει ήδη αρχίσει να χαρακτηρίζει το μέτρο αυτό ως «επικοινωνιακή τακτική» χωρίς ουσία, υποστηρίζοντας ότι πίσω από την εικόνα μιας κοινωνικής πολιτικής κρύβεται η αλήθεια μιας ελλιπούς παρέμβασης. Αντί να προσφέρει πραγματική βοήθεια, η κυβέρνηση φαίνεται να μοιράζει ψίχουλα, αφήνοντας ανέγγιχτη τη δομική κρίση στην αγορά κατοικίας.
