Στους διαδρόμους του Δήμου Αθηναίων, όπου στο παρελθόν αντηχούσαν οι φωνές των εργαζομένων για αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη, ένα γνώριμο πρόσωπο έχει επανέλθει στο προσκήνιο.
Ο Βασίλης Πολυμερόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΔΑ και γνωστός συνεργάτης της ΔΑΚΕ, εμφανίζεται ξανά, όχι ως ένα παρελθόν που ξεχνιέται, αλλά ως μια παρούσα «απειλή». Με την αλαζονεία και τις απειλές του, προσπαθεί να επιβάλει τον φόβο σε ένα περιβάλλον που θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται από αλληλεγγύη και συλλογικότητα.
Η ομάδα «ΑΝΑΤΡΟΠΗ Εργαζομένων Δήμου Αθηναίων» με ανακοίνωση της καταγγέλλει ότι «ο ΣΕΔΑ έχει εξελιχθεί σε «πατερίτσα του Μπακογιάννη», λειτουργώντας ως προσωπικό φέουδο του Πολυμερόπουλου και των πολιτικών του συμμάχων». Ο συνδικαλιστικός φορέας, ο οποίος θα έπρεπε να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων, έχει μετατραπεί σε εργαλείο προπαγάνδας της Νέας Δημοκρατίας, με ανακοινώσεις που θυμίζουν περισσότερο πολιτικά δελτία τύπου παρά θέσεις ενός ανεξάρτητου σωματείου.
Οι τελευταίες δράσεις του Πολυμερόπουλου αποκαλύπτουν ότι δεν αντιμετωπίζει τον ΣΕΔΑ ως συλλογικό όργανο, αλλά ως ιδιοκτησία του. Με τη νοοτροπία του κομματικού επιτρόπου και την αλαζονεία του «αιώνιου προεδρεύοντα», συνεχίζει να καλλιεργεί τοξικότητα, να αποδομεί συναδέλφους και να φιμώνει τις διαφωνίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ανακοινώσεις του ΣΕΔΑ αποπνέουν την ίδια πολιτική σφραγίδα και το ίδιο δηλητήριο που σημάδεψε τη θητεία του Μπακογιάννη: διχαστικός, αυταρχικός και εχθρικός απέναντι σε κάθε έννοια διαφάνειας και λογοδοσίας.
Αυτή είναι η εικόνα του Πολυμερόπουλου της ΔΑΚΕ που υποστηρίζει τον συνδικαλιστικό αυταρχισμό και την απειλή. Αντιλαμβάνεται τον Δήμο ως προσωπικό του λάφυρο και τους εργαζομένους ως υπηρέτες του. Ποτέ δεν απομακρύνθηκε από το προσκήνιο, απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να επιστρέψει - όχι για να υποστηρίξει τους εργαζόμενους, αλλά για να αναδημιουργήσει το προσωπικό του δίκτυο επιρροής.
Ωστόσο, η σύγχρονη Αθήνα δεν έχει θέση για τέτοιες συμπεριφορές. Αυτή ανήκει στους εργαζομένους που επιδιώκουν αξιοπρέπεια, συνεργασία και δικαιοσύνη. Ο ΣΕΔΑ δεν θα πρέπει να παραμείνει υπό τον έλεγχο ενός ατόμου που πιστεύει ότι μπορεί να κυβερνά με φόβο και εκβιασμούς.
Ο Πολυμερόπουλος αντιπροσωπεύει μια παρακμιακή κατάσταση που συνεχίζει να βρίσκεται στο προσκήνιο. Καθώς διατηρεί τη θέση του, η ανάγκη για έναν καθαρό, δημοκρατικό και ανεξάρτητο συνδικαλισμό καθίσταται όλο και πιο επείγουσα. Η Αθήνα του 2025 απαιτεί ανθρώπους με ήθος, λόγο και ψυχή, όχι «προεδρεύοντες» της μητσοτακικής δεξιάς.
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
